źr.: https://vindicatemj.wordpress.com/2016/07/03/another-fake-in-radar-online-papers-and-another-frame-up-of-michael-jackson/
Wszystkie te doniesienia Radaru Online są fałszywe, ponieważ są totalną brednią od samego początku do końca i jedyne różnice polegają na tym w jakim stopni dana informacja jest kłamstwem - może to być małe kłamstwo albo półprawda wyrwana z kontekstu, a następnie wepchana w obrzydliwą i mylną interpretację.
Pomijając kłamstwa mediów, wszyscy normalni ludzie wiedzieli, iż w Neverland nigdy nie znaleziono i nigdy nie było żadnej dziecięcej pornografii, i nawet raport szeryfa mówi wprost - nie zaleziono ani jednego skrawka informacji, która pasowałaby do historyjki Radaru Online.
Taka jest konkluzja detektywa, który bada każdy kawałek informacji znajdujących się na liście dowodów sporządzonej przez policję.
A ci z nas, którzy przeczytali oryginalny raport policji także wiedzą, iż nie było żadnych zdjęć ani żadnych komentarzy z zewnątrz - zatem wszystkie zdjęcia, notatki i komentarze "ekspertów", jakie widzicie tam obecnie, zostały tam zamieszczone przez kogoś innego.
Raport policji z 8 czerwca 2004 r.:
https://drive.google.com/file/d/0B-stfayCXLjudXY1b0d2c2JoSUU/view?pref=2&pli=1
I jeżeli mówią, iż ten raport policji jest czymś "nigdy wcześniej niepublikowanym", to jest to po prostu ich kolejne kłamstwo. Fakty są takie, że wszystkie zdjęcia, książki i gazety znalezione w Neverlandzie w 2003 r. zostały uznane przez sędziego i badane w trakcie procesu przez obydwie strony - przez tygodnie, jeśli nie miesiące.
Dlatego, że kwestia ta jest kontrowersyjna, nawet pośród zwolenników Michaela, oto dowód - fragment przesłuchania sądowego z dnia 28 stycznia 2005 r., kiedy to sędzia zatwierdził wszystkie dowody - materiały o charakterze erotycznym znalezione w Neverlandzie podczas dochodzenia z 2003/04 r.:
Sędzia zarządza, iż wszystkie materiały o charakterze erotycznym, znalezione w Neverland podczas dochodzenia z 2003/04 r., mają być dołączone do dowodów.
Jak widzicie, początkowo sędzia zatwierdził jedynie dowody znalezione podczas ostatniego najazdu policji i wykluczył dwie książki z czasów śledztwa z 1993 r., jednakże później zdecydował inaczej i, jak wiemy, książka "Boys will be boys" (z odręczną notatką Michaela) oraz "The boy. A photographic essay" (prezent od fana), obydwie znalezione w Neverlandzie w 1993 r., także zostały dodane do dowodów i przebadane w trakcie procesu.
Tak więc, jeśli media twierdzą, że 1) dokumenty z Radaru Online nigdy wcześniej nie były publikowane; 2) mają dowody na to, iż MJ rzekomo posiadał "dziecięcą pornografię"; 3) ich obecnie posiadany plik dokumentów jest tak naprawdę oryginalnym raportem policji, to okłamują nas potrójnie.
I jeżeli to jeszcze nie było wystarczająco złe, to Radar Online oraz inne tabloidy upadły tak nisko, że swoje historyjki wzbogaciły kompletnymi falsyfikatami - zdjęcia zostały zmodyfikowane w taki sposób, aby ich charakter był bardziej seksualny, a poza tym w ogóle nie należały do Jacksona!
Na przykład, zdjęcie przedstawiające trzech nagich młodzieńców z zasłoniętymi przez Radar Online kroczami, w oryginale przedstawiały tych mężczyzn w bieliźnie. Fani Michaela odkryli to kłamstwo spowodowane zdjęciem, jakie obiegło cały świat, a następnie szczęśliwie zniknęło ze stron Radaru Online, pozostawiając za sobą ogrom zamieszania.
Albo przyjrzyjmy się zdjęciu "American Idol" przedstawiającemu dziewczynkę z założoną na szyję pętlą. Fotografia ta pokazuje dziewczynkę - podobną z wyglądu do dziecięcej królowej piękności, która została zamordowana w wieku sześciu lat. Zdjęcie to zostało wykorzystane przez media, by zademonstrować "perwersyjne" zainteresowania Michaela Jacksona oraz jego ciągoty do "torturowania dzieci", jednak później okazało się, iż fotografia ta powstała w 2010 r., więc nie było możliwe, aby zostało one znalezione w 2003 r. w Neverland.
Wszystkie te fałszywki byłyby zabawne, gdyby nie był to zwyczajowy horror, z jakim Michael musiał się mierzyć każdego dnia swojego życia i nawet teraz, po swojej śmierci.
Tak naprawdę manipulacja ze zdjęciem American Idol mogłaby nie wyjść na jaw aż do dzisiaj, jeśli nie jego autor, kanadyjski fotograf Jonathan Hobin, który zobaczył je w tabloidach i tak zareagował na Instagramie:
Jonathan Hobin: Tak więc media donoszą, że moje zdjęcie "American Idol" zostało znalezione w schowku "Porno" Michaela Jacksona... Zważając na to, iż "In The Playroom" nie zostało wydane aż do 2010 r.... ta cała sprawa to bullshit. To albo to, że to zdjęcie zostało dołączone do dochodzeniowych raportów.
Wygląda na to, iż Jonathan Hobin jest najbardziej zły nawet nie na samo kłamstwo, ale na fakt, że jego dzieło zostało nazwane "dziecięcą pornografią". Jest dyrektorem w School of Photographic Arts w Ottawie, zatem możemy wyobrazić sobie jakie szkody wyrządziły media jego reputacji.
Hobin oskarżył media o manipulowanie kontekstem sztuki dla ich własnych grzesznych korzyści i miał absolutną rację - jest to tak naprawdę esencja tego co robią one Michaelowi Jacksonowi od niepamiętnych czasów.
Oto artykuł na temat oszustwa Radaru Online, który nie pozostawia żadnych wątpliwości:
Artysta z Ottawy wściekły z powodu bezpodstawnego wykorzystania jego zdjęcia w internetowym szmatławcuJonathan Hobin demaskuje internetową pogłoskę na temat jego zdjęcia, które rzekomo miało zostać znalezione podczas najazdu na dom Michaela Jacksona w 2003 r.Autor: Mario Carlucci, dn. 24 czerwca 2016 r.Artysta z Ottawy staje twarzą w twarz z bezprawiem internetu i międzynarodową historią wskrzeszającą zarzuty o niewłaściwe zachowania seksualne, jakich miał dopuścić się zmarły gwiazdor Michael Jackson.Jonathan Hobin zdobył artystyczny rozgłos za sprawą swoich prac fotograficznych przedstawiających dzieci odgrywające scenki z niepokojących wydarzeń oraz sytuacji traumatycznych.Jedno ze zdjęć przedstawia dziecko przypominające Jonbenet Ramsey, sześcioletnią dziewczynkę zamordowaną w domu jej rodziców, w Boulder, w stanie Colorado 26 grudnia 1996 r.Nawiązując do artykułu internetowego autorstwa portalu plotkarskiego o nazwie Radar Online, zdjęcie Hobina zostało skonfiskowane przez szeryfa departamentu Santa Barbara w 2003 r. w trakcie najazdu na Ranczo Neverland Michaela Jacksona.Jonathan Hobin, artysta z Ottawy, sfotografowany z częścią swojej wystawy "In The Playroom" w Ottawa Art Gallery w Ottawie, w piątek, 19 kwietnia 2013 r."O trzeciej nad ranem zaczęły do mnie napływać wiadomości i emaile ... w pierwszym momencie byłem podekscytowany tym, że Michael Jackson był fanem, pomijając bycie zamieszanym w jego rzekome sprawy związane z seksem", powiedział Hobin w piątek prowadzącemu All In A Day, Alanowi Nealowi."Co prawda od razu wiedziałem, iż to tak naprawdę zdemaskowało tę historię dnia, jak mniemam, na temat Michaela Jacksona, ponieważ wiedziałem na 100 %, że to dziecko jeszcze nawet się nie urodziło... przed tym najazdem policji", stwierdził Hobin, a samo zdjęcie zostało zrobione w 2008 r., pięć lat po tymże najeździe.Dzieło "wyciągnięte z kontekstu"Policja z Santa Barbara jeszcze nie potwierdziła informacji zawartych w artykule Radaru Online - które zostały podłapane przez takie media jak Vanity Fair czy brytyjski Daily Mail Online - ani nie wysłała w trybie natychmiastowym odpowiedzi na prośby o komentarz CBC Ottawa.Jednakże rzecznik prasowy policji Santa Barbara został wspomniany w artykule Los Angeles Times mówiąc, że artykuł Radaru Online łączy aspekty znajdujące się w raporcie policji z treścią z internetu i z innych źródeł.Cała sprawa go denerwuje, lecz nie jest on zaskoczony, mówi Hobin, który jest dyrektorem artystycznym w School of Photographic Arts w Ottawie."W pierwszej chwili byłem po prostu rozczarowany, iż media nie zrobiły researchu, jednak później byłem rozczarowany również tym, że moje dzieło zostało wyciągnięte z kontekstu.""Całą intencją tych dzieł jest rozmowa na temat tych okropnych, niepokojących rzeczy, jakich świadkami są na co dzień dzieci, następnie jest to wyciągane z kontekstu i powstaje jedno z takich zdjęć."Następnie, to powiązanie z pornografią i wyzyskiem dzieci jest jego zdaniem najbardziej skandaliczne."Byłem już za to krytykowany w przeszłości, ale musisz zrozumieć, że kontekst jest wszystkim... Jeśli odbierasz to w kontekście, jaki był zamierzony, wiele ludzi dojdzie do wniosku, iż praca ta jest potężna i prowokująca do myślenia."Chce oświadczenia policjiZdaniem Hobina, wiele z prac, do jakich odnosi się raport Radaru Online, w ogóle nie jest pornografią, lecz zdjęciami dostępnymi online, z książek artystycznych."Ludzie manipulują kontekstem sztuki dla swoich własnych grzesznych celów. Myślę, że jest to powrót do ubogiego dziennikarstwa i ekscytowania się wykreowaną dramą, która nie istnieje", stwierdził.Hobin uważa, iż najlepszym sposobem na zakończenie tego nieporozumienia jest dementi ze strony policji."Szeryf okręgu mógłby natychmiastowo uciąć te informacje mówiąc, że jest to czyjaś próba ... zniesławienia istniejącego wcześniej dochodzenia policji", powiedział."Chciałbym, aby przemówili w tej sprawie wcześniej czy później... wszyscy od Vanity Fair do Daily Mail, do kogokolwiek, oni mówią o tym, że to rzekomo miało miejsce, a ja pytam czy za tym, iż oni pozwalają na to, by ta dyskusja trwała, kryje się jakiś zamiar, skoro mogą powstrzymać to właśnie teraz."
KTO ZA TYM STOI?
Pytanie, które zadają sobie wszyscy brzmi kto może stać za tą próbą wprowadzenia w błąd i oczernienia wcześniejszego dochodzenia policji oraz zaprzeczania uniewinnieniu Michaela Jacksona, przynajmniej w oczach opinii publicznej.
Znajdziecie odpowiedź na to pytanie w tej odręcznej notatce, która nadal znajduje się w Radar Online, nawet pomimo tego, iż zredukowali to do 61 stron i usunęli niektóre z najbardziej oczywistych kłamstw. Tak samo jak inne zmiany, ta odręczna notatka powstała niedawno i nie znajdowała się w oryginalnym raporcie szeryfa.
Uwaga na 25. stronie w skróconej wersji Radaru Online informuje nas:
"Zonen jest na emeryturze i będzie rozmawiał; chce porozmawiać w nawiązaniu do Auchinclossa. Gordon Auchincloss 805-568-2300"
Notatka ta informuje nas, iż autorzy tego projektu nie próbują nawet ukryć faktu, że ich dokument jest nowym produktem. A co uderza najbardziej to to, iż oni pozostawili tam tę notatkę z premedytacją, tak, aby wszyscy ją zobaczyli.
Chcecie dowodu na to, że ta notatka jest nowa? Nawet jeżeli nie widzieliście oryginalnego raportu policji, to nadal wiecie, iż Ron Zonen dopiero teraz przeszedł na emeryturę, a kiedy raport powstał (8 czerwca 2004 r.), był on prokuratorem w Santa Barbara oraz jednym z prokuratorów podczas procesu w 2005 r.
Tak więc pomysł, aby teraz "rozmawiał", może dotyczyć jedynie obecnej sprawy Robsona i Safechucka - a to wskazuje na ich prawników oraz asystentów - hejterów Michaela, którzy są autorami tej fałszywki.
Dla lepszego efektu dodali nawet numer telefonu Gordona Auchinlossa, który był w drużynie prokuratora w 2005 r. i jeśli sprawdzicie, z pewnością dowiecie się, iż jest to jego obecny i działający numer.
Jednak dlaczego tak otwarcie deklarują, że dokument ten nie jest oryginalnym dokumentem policji, a nowym produktem, za śladem którego można dojść nawet do adwokatów Robsona i Safechucka?
Czy to nie zaprzecza ich własnej historii promowanej przez media, iż jest to "prawdziwy" raport policji, jedynie "nigdy wcześniej niewidziany" i wyciszony w celu ukrycia pewnych "okropnych sekretów"?
To oczywiście zaprzecza wersji medialnej, jednakże ta historia jest przeznaczona dla mas, podczas gdy prawdziwe przesłanie tego dokumentu jest całkowicie odmienne i przeznaczone dla innych ludzi.
Prawdziwe przesłanie to cynicznie otwarta demonstracja okropnego charakteru zamachu czekającego Michaela Jacksona, jeśli wymagania autorów projektu się nie spełnią.
Szokujące zdjęcia, skandaliczne nagłówki niezawierające żadnej prawdy, krzyczące tabloidy gotowe wydrukować każde kłamstwo oraz tony pomyj wylanych na Michaela Jacksona i rozrywanie jego nazwiska na strzępy - wszystko to właśnie było testowane na naszych oczach oraz było pierwszym "wrażeniem" tego jak to będzie wyglądało, jeżeli ci ludzie nie dostaną tego czego chcą.
Do kogo jest skierowane to przesłanie?
Oczywiście do Estate Michaela Jacksona. Właśnie teraz Estate jest pozywane przez dwóch oszustów, którzy nagle przypomnieli sobie, iż byli strasznie, strasznie wykorzystywani przez Jacksona, jedynie nie pamiętali tego jedenaście lat temu, kiedy to Michael żył i miał długi, i przypomnieli to sobie dopiero teraz, kiedy nie żyje, a jego Estate zaczęło zarabiać setki milionów.
A zważając na to, iż Estate jest reprezentowane przez tych samych prawników, którzy udzielili Michaelowi Jacksonowi błędnych porad, aby podpisać ugodę w latach 90-tych (decyzja, której bardzo żałował), drużyna Robsona/Safechucka ma wszelkie powody ku temu, by wierzyć, że to im tym razem dopisze szczęście.
Aby osiągnąć swój cel, jedynym co muszą zrobić to dokonać publicznej masakry Jacksona oraz sprawić, ażeby Estate myślało, iż łatwiej jest podpisać ugodę i "iść dalej" niż przeciwdziałać tym wszystkim atakom i walczyć z oszustami w sądzie. Im większy skandal, tym lepiej dla nich, zatem ostatecznym celem jest sprawienie, by Estate straciło nerwy i poddało się temu ohydnemu szantażowi.
Tak naprawdę te same działania zostały podjęte przez Evana Chandlera w 1993 r. - pamiętacie jego słynne słowa wypowiedziane przez telefon: "To będzie masakra, jeśli nie dostanę tego czego chcę. On nie sprzeda ani jednej płyty". Ta metoda zaowocowała sukcesem, niestety.
Zatem cała historia zatoczyła pełne koło i ponownie się powtarza. Błąd pierwszej ugody wykreował pewnego rodzaju schemat - teraz ktokolwiek kto chciałby wyzyskać Jacksona może przeczytać szczegóły wcześniejszych oskarżeń i zaprezentować historię, która będzie "potwierdzać" stare kłamstwa, a to będzie wystarczające dla mediów, które rozpoczną nową rundkę oczerniania Jacksona ("Widzicie? Znowu o tym mówią!").
Czy istnieje jakiś sposób na wyłamanie się z tego koła? Moim zdaniem istnieje tylko jedna siła na Ziemi będąca w stanie zatrzymać ten krąg oczerniających zdarzeń - a siłą tą są ludzie.
Musi nadejść czas, kiedy ludzie poczują się zdegustowani tym co dzieje się wokół Michaela i krzykną: "Okłamywaliście nas przez zbyt długi czas. Ta cała sprawa jest niedorzeczna. Dosyć tego!"
Ten moment musi przyjść za wszelką cenę, wcześniej czy później, a żeby doszło do tego wcześniej niż później, pozwólcie mi dokonać własnego wkładu w ten proces tworzenia prawdy i opowiedzieć wam o jeszcze jednej fałszywce znalezionej w dokumentach Radaru Online.
KOLEJNA FAŁSZYWKA
Wśród zdjęć na frontalnej stronie raportu Radaru Online znajduje się fałszywka - oczywiście w wersji 88-stronicowej, z której to wszystkie zdjęcia zostały teraz usunięte. Jednakże "szczęśliwie" zostały one wydrukowane przez inne media, tak więc teraz dla Radaru Online trudnym będzie stwierdzenie, iż nigdy ich tam nie było.
Radar Online przeskoczył 3 strony oryginalnego raportu policji - autorzy stwierdzili, że zaginęły i wepchnęli je w środek pliku, zamiast tego rozpoczynając od strony 4.
Czyniąc to, osiągnęli kilka celów - jednakże chodziło głównie o to, że strona 4 odnosiła się do książki pod tytułem "The Fourth Sex. Adolescent Extremes", która w wersji Radaru Online zawierała sześć zdjęć, które miały rzekomo przedstawiać i w zamyśle wykreować wrażenie, iż posiadał "dziecięcą pornografię".
Żaden inny materiał z Neverland nie dopuścił do takiej możliwości. W domu Michaela były magazyny erotyczne, lecz wszystkie z nich dotyczyły ludzi dorosłych, więc książka na temat młodzieży była jedyną szansą dla oszustów na błędne zaprezentowanie tego oraz ukazanie tego jako nielegalnego porno - w przypadku, kiedy była ona ilustrowana erotycznymi zdjęciami osób niepełnoletnich, oczywiście.
Właśnie dlatego te sześć fotografii jest tak bardzo ważnych.
Poza tymi sześcioma zdjęciami, trzy były neutralne a kolejne trzy przedstawiały nagich młodych ludzi z zasłoniętymi kroczami. Dwa z trzech zdjęć były najbardziej graficznymi zdjęciami w całym zestawie Radaru Online.
W skrócie, to właśnie te dwie najbardziej graficzne fotografie, które jak się okazało są fałszywkami.
Te zdjęcia nie znajdowały się w książce "The Fourth Sex. Adolescent Extremes" a także nie znajdowały się w żadnej innej książce znalezionej w Neverland.
Daily Mail tak skomentowało powyższe zdjęcie: "Dokumenty ukazały Jacksona jako manipulatora, drapieżcę zafiksowanego na punkcie narkotyków i seksu, który wykorzystywał krwiste, brutalne, seksualnie wyzywające zdjęcia przedstawiające składanie ofiar ze zwierząt oraz perwersyjne akty seksualne dorosłych w celu nakłaniania dzieci to wykonywania jego zachcianek", stwierdził pewien detektyw.
Daily Mail tak skomentowało nieprawdziwe zdjęcie na dole po lewej: "Niektóre z fotografii z kolekcji Jacksona były tak graficzne, że musieli zasłonić całe zdjęcie".
Zdjęcia te zostały po prostu zaczerpnięte ze źródła internetowego, a teraz kiedy znalazłam to źródło, jasnym stało się to, że nie było cienia szansy na to, iż te fałszywki mogły zostać błędnie zinterpretowane przez intrygantów z Radaru Online, ale zostały one z premedytacją wetknięte do raportu policji przez zagorzałych hejterów Michaela Jacksona.
Graficzne oryginały tychże zdjęć znajdują się wyłącznie na jednej stronie i strona ta jasno określa różnicę pomiędzy ilustracjami z książki "The Fourth Sex. Adolescent Extremes" a innymi książkami, z których tak naprawdę pochodzą te zdjęcia.
Jednakże zanim zobaczycie te zdjęcia, pozwólcie, iż wyjaśnię o czym jest książka "The Fourth Sex. Adolescent Extremes" i gdzie została ona znaleziona.
THE FOURTH SEX. ADOLESCENT EXTREMES
Na stronie 4 raportu policji książka ta została opisana w ten sposób:
"Następny dowód jest opisany jako Pozycja 508, który dotyczy książki przedstawiającej nagie dzieci. Materiał ten znajdował się w bibliotece na górze, w okolicy pokoju z grami video. Jest to książka w miękkiej okładce, zatytułowana "The Fourth Sex. Adolescent Extremes", autor niewymieniony.
Przejrzałem każdą stronę tej książki i nie zlokalizowałem żadnych zagraniczych zdjęć i/lub dodanych do książki notatek. Przeważająca większość tych fotografii przedstawiała nastolatków i/lub młodych dorosłych. Niektóre z tych zdjęć przedstawiały osoby bez ubrań lub ubranych częściowo. Wyglądało na to, iż tematyką tej książki jest adolescencja oraz sprzeciw wobec kultury."
Była to zwyczajowa notatka, standardowo dodawana do każdego materiału znalezionego w Neverland, który nie był dziecięcą pornografią, jednak w opinii policji mógł to być materiał wykorzystywany do "groomingu":
"Żaden z materiałów zawartych w tej książce nie może być uznany za dziecięcą pornografię. Bazując na moim szkoleniu, materiał tego typu może zostać wykorzystany jako część procesu 'groomingu', przez który ludzie (ci z zamiarem molestowania dzieci) są w stanie zmniejszyć zahamowania swoich upatrzonych ofiar oraz ułatwić sobie molestowanie tychże ofiar."
Interesujące, ale książka ta została znaleziona również w pomieszczeniu z grami video, tak samo jak trzy wspomniane wcześniej książki - z tym, że ta książka nie była w piwnicy, lecz w bibliotece na drugim piętrze.
Dla tych, którzy zapomnieli: pomieszczenie z grami video było oddzielnym budynkiem na terytorium rancza i było dostępne dla każdego, tak więc każdy gość mógł tam wnieść co tylko zechciał. Z drugiej strony, każdy mógł tam zobaczyć te książki leżące na półkach, zatem to było wysoce nieprawdopodobne, by Michael umieścił tam cokolwiek graficznego - ryzyko przyłapania było zbyt wysokie.
W związku z tym, stajemy w tym miejscu twarzą w twarz z dylematem - czy książka nie była graficzna, czy też była i została umieszczona tam przez kogoś innego w celu oczernienia Michaela.
Szczegóły publikatora na temat książki również przysparzają myśli.
Książka została wydana po raz pierwszy 7 lutego 2003 r. Następnie wydano ją po raz drugi 2 marca 2003 r. - tak samo jak w przypadku "Room to Play", została wydana w mniej więcej tym samym czasie; daty te są dokumentnie niesamowite.
Aby zrozumieć jak bardzo daty te nie pasują do ówczesnej sytuacji Michaela, musicie przypomnieć sobie kryzys, przez jaki przechodził od momentu wyemitowania filmu Bashira na początku lutego 2003 r.
Jeśli książki te rzeczywiście zostały zakupione przez Michaela, to daty ich wydania mówią, że w samym środku rozhukanego skandalu i będąc obiektem śledztwa policji oraz DFCS, nie miał nic innego do roboty jak tylko zapełniać swoją bibliotekę książkami i to w szczególności takimi, które mogłyby później zwrócić uwagę policji.
I jest to doprawdy dziwne.
Jednakże z formalnego punktu widzenia i osądzając książkę po jej opisie, Michael mógł być zainteresowany problemami tam poruszanymi - zarówno jako rodzic i jako artysta.
Wstęp do książki z Amazona został napisany przez jej edytorów, Francesco Bonami, Rafa Simonsa oraz Marię Luisę Frisę, i opisuje książkę w następujący sposób:
The Fourth Sex: Adolescent Extremes
Jeśli rozmyślamy o mężczyźnie, kobiecie i homoseksualiście jako i pierwszej, drugiej i trzeciej płci, to czwarta płeć może dotyczyć młodzieży. Jednakże adolescencja stanowi niezidentyfikowany stan seksualny. Nastolatkowie nie są małymi chłopcami ani dziewczynkami, i nie są jeszcze mężczyznami ani kobietami. Są częścią linii równoległej, płynnego wszechświata na etapie tworzenia. Bezapelacyjnie należą do teraźniejszości, lecz symbolicznie są ziarnami przyszłości.
Adolescencja jest także stanem umysłu, stanem egzystencjalnym o potężnym wpływie na style życia oraz trendy. Nastolatkowie są nienasyconymi, niestrudzonymi konsumentami, beztroskimi, ale czasami uważnymi, można na nich łatwo wpłynąć, lecz są autonomiczni. Biorąc pod uwagę balans pomiędzy teraźniejszością a przyszłością, wyglądają na aż nazbyt podekscytowanych i jednocześnie dziwnie biernych. Często kształtują swój świat i swoją kulturę w sposób agresywny, lecz w tym samym czasie są zmuszani przylegać do etykietek, osądów i formułek dorosłych. Ich wzorce zachowania są bezustannie monitorowane, ponieważ reprezentują one decyzyjny segment strategii konsumpcji.
Moda przykłada szczególną uwagę do świata nastolatków, zarówno w charakterze źródła inspiracji oraz jako do okrutnego segmentu konsumenckiego, podczas kiedy obecna sztuka sonduje, wykorzystuje i analizuje mit wiecznej adolescencji. Książka ta zawiera zdjęcia z zakresu mody, sztuki, muzyki, kina oraz wiadomości oraz antologię tekstów, które łączą poezję, literaturę, dziennikarstwo i research, naświetlając wzrastającą ważność braci nastoletniej w społeczeństwie takim jak nasze, gdzie nieadekwatność seksualnych i demograficznych tożsamości odbija się w brutalny, sprzeczny sposób w zachodzących zmianach społecznych.
Okazało się, że książka została opublikowana podczas wystawy we Florencji zimą 2003 r. i tak naprawdę była dodatkiem do niej. Oto niektóre zdjęcia z tejże wystawy i informacja o niej ze strony internetowej "Europeana":
Wystawa "The fourth sex. Adolescent extremes" zaobserwowała i sportretowała niespokojne terytorium nastolatka. Materiały i obrazy w tym pokazie zostały wykorzystane do przedstawienia złożonego świata współczesnej kultury obejmującej nie tylko modę, lecz także komunikację, sztukę, muzykę i kino.
Data powstania: 2002-01-10/2003-02-09
Robbie Snelders, młody mężczyzna z okładki książki mówi, iż dla niego cała ta sprawa dotyczyła bardziej mody niż czegokolwiek innego:
"Wtedy większość mojego czasu spędzałem na zastanawianiu się jak się ubrać i jak się zachowywać, i na jakie koncerty się wybrać, chodzeniu na dyskoteki i niedosypianiu. Zatem myślę, że to było dla nich inspirujące. Patrzyli jak byłem ubrany, wyciągali z tego małą cząstkę i tworzyli z tego modę. Raf posiada ten dar do wybierania od każdego jakichś rzeczy i tworzenia z nich czegoś innego."
Piętnaście lat później, outsiderzy stanowią front branży związanej z modą wraz z Simonsem obwołanym najbardziej wpływowym w przemyśle projektantem ubrań dla mężczyzn, a obecnie dyrektorem kreatywnym Diora, wraz z Philipsem odpowiedzialnym za make up Diora, oraz z Vanderperrem i Rizzo nadal kolaborującymi, jednakże obecnie dla Prady, Diora i Miu Miu.
"Kiedy zrobiliśmy to zdjęcie, żadne studio nie było w to zaangażowane. Peter miał taki pomysł i chciał go wypróbować. Nie wiedziałem co robił, ponieważ nie patrzyłem na siebie, żartowałem cały czas i skończyłem z Myszką Miki na twarzy. Olivier rzucił jedną z kurtek Rafa i zrobiliśmy to zdjęcie. To nie miało zostać opublikowane, ale nagle trafiło wszędzie."
Oryginalnie wykorzystane jako okładka powstającego inauguracyjnego wydania magazynu V, później stało się głównym zdjęciem na wystawie "youth extremes" w 2003 r., "The Fourth Sex", jakie wyselekcjonowali Simons oraz Francesco Bonami i zmieszali razem Davida Lyncha, Breta Eastona Ellisa, Gavina Turka i JG Ballarda. "Kiedy zostało wykorzystane na wystawie, byłem bardziej zawstydzony niż dumny", przyznaje.
Poszukiwanie zdjęć z tej książki doprowadziło mnie do następujących rezultatów (zdjęcia zostały pobrane stąd, stąd i stąd):
W skrócie, książki tej nie można określić nawet czymś co jest bliskoznaczne do tego w jaki sposób opisują ją media, z wyjątkiem jednego zdjęcia, które zostało wykorzystane przez Radar Online, i które jest jedną z trzech fotografii, jakie wywołują największą wrzawę.
Oto zdjęcie przedstawiające dwóch młodzieńców wspinających się na drzewo.
Ale co z dwoma pozostałymi zdjęciami?
Dwóch pozostałych zdjęć nie było ani w książce "The Fourth Sex, Adolescent Extremes", ani w żadnej innej książce znalezionej w Neverland.
ŹRÓDŁO FOTOGRAFII
Obydwie frapujące fotografie pochodzą z książek, które nigdy nie znajdowały się w posiadaniu Michaela Jacksona. Dowiedziałam się o tym przez kompletny przypadek, z artykułu na jaki natknęłam się podczas wyszukiwania zdjęć z "The Fourth Sex. Adolescent Extremes". Artykuł traktował o niejakiej Isabelli Burley oraz o liście jej ulubionych książek.
Kim do cholery jest Isabella Burley i co ma wspólnego z dokumentami Radaru Online?
Isabella Burley nie ma nic wspólnego z tymi dokumentami a jej jedynym powiązaniem z ich fałszywkami jest to, iż autorzy podrobili raport policji twierdząc, że te dwie fotografie zostały pozyskane z jej listy ulubionych książek.
Pani Burley jest redaktorem naczelnym dobrze prosperującego magazynu o modzie "Dazed" (dawniej "Dazed & Confused"), który był wydawany w Londynie przez 25 lat a obecnie wychodzi w wersji cyfrowej. W razie gdybyście byli zainteresowani, oto link do ich fotografii:
Kiedy słyszycie o ulubionych książkach Isabelli Burley, widzicie zdjęcia je przedstawiające i czytacie doniesienia medialne na temat magazynu "Dazed", który ma być "cool" i "platformą pomiędzy stylem a kulturą", możecie doprawdy zrozumieć kto tutaj jest szalony.
"Kreatywna", "nadzwyczajna", "legendarna", "ikoniczna", "powiew świeżości" - w ten sposób wystawa zaaranżowana przez magazyn "Dazed & Confused" została opisana przez media:
"Dazed & Confused" był platformą dla stylu i kultury od momentu wybuchowego wystartowania w Londynie w 1991 r. za sprawą Jeffersona Hacka oraz renomowanego fotografa, Rankina. Szybko rozwijając się w niezwykle kreatywną platformę dla nowych artystów, muzyków, projektantów i twórców filmu, oraz będąc szeroko znaną ze swojego lekceważącego zachowania, "Dazed & Confused" stanowił powiew świeżego powietrza w prasie brytyjskiej, zbierając razem postacie z asortymentu różnych dziedzin i sfer w celu przeprowadzania niesamowitych wywiadów i przedstawiania oryginalnych dzieł sztuki, ekskluzywnie dla magazynu.Nadzorowana przez Jeffersona Hacka i Emmę Reeves, we współpracy z Somerset House, ta wielowarstwowa wystawa unieśmiertelniła najsłynniejsze fotografie magazynu, łącznie z legendarnymi sesjami zdjęciowymi, ikonicznymi okładkami, kontrowersyjnymi materiałami i dziełami sztuki od wpływowych fotografów, projektantów oraz artystów.
A ten fragment artykułu "Guardiana" poświęconego 20 latom kwitnących interesów magazynu mówi nam więcej o nim jako o "platformie pomiędzy stylem a kulturą":
"Były też złe czasy. W 1995 r. wydrukowali nad kodem kreskowym 'Jeśli cię na to nie stać, ukradnij to'. Dostali bana od Johna Menziesa na trzy wydania i byli zastraszani wydaleniem przez WH Smith - wówczas, następne wydanie poszło już do drukowania i zawierało ono teorię spiskową na temat artysty, który pokazał swoje amputowane palce. Obawiając się, że to może ich pogrążyć na dobre, Hack zarządził, aby artykuł został usunięty z magazynu, mozolnie, kopia po kopii."To nauczyło nas brać ten przemysł na poważnie'" mówi. W 1999 r. pozwolili dokumentaliście, Nathanowi Hartshornowi, sfilmować ich w pracy. Kiedy modelka odmówiła zapozowania nago do zdjęcia, Hartshorn był świadkiem przytłaczającej rozmowy Rankina ze stylistą. "To co usłyszeliśmy, zdecydowanie określało postawę Dazed & Confused", powiedział Hartshorn. "Rankin był wściekły: 'Słuchaj, to jest Dazed & Confused, to nie jest j***** Vogue. Jeśli ona [modelka] nie chce zrobić j******* zdjęcia, to dla mnie ok, ale koniec końców to jest j***** zdjęcie, które pojawi się na okładce tego wydania Dazed & Confused, i fakt, że to robię, to tak naprawdę cała moja władza, ponieważ ze mną się tak nie postępuje.
Czy to nie jest interesujące, iż teraz brytyjskie media krzyczą na temat każdego zdjęcia, które było (albo nie było) znalezione w Neverland, tolerowały w swojej warstwie społecznej magazyn, który publikował historie takie jak ta o teorii spiskowej na temat artysty pokazującego swoje własne amputowane palce i to przez 25 lat?
Teraz, jak już jesteście bardziej zaznajomieni w temacie ikonicznego magazynu Dazed, nadszedł czas, by cofnąć się do jego edytora, pani Burley i spojrzeć na listę jej ulubionych książek zawierającą przedstawiające je fotografie. Oto początek artykułu na jej temat:
Top pięć książek edytora Dazed & Confused, Isabelli BurleyAutor - Liv Siddall, wtorek, 16 września 2014 r.Chcielibyście poznać zaskakujący sekret "posiadającej obsesję na punkcie książek", jak nazywa siebie samą, edytora Dazed & Confused, Isabelli Burley? Nie znosi tych ogromnych książek o modzie. "Zawsze odwoływałam się do sztuki, popkultury, fotografii, a nie do mody", powiedziała nam. "Tak właśnie wykształtował się sposób, w jaki podchodzę do tematu mody w Dazed".Na ostatniej prostej London Fashion Week chcieliśmy posłuchać czegoś na temat publikacji, które przyczyniły się do sukcesu edytorskiego Isabelli w prawdopodobnie jednym z najbardziej chwalonych, sensacyjnych i zapisanych w historii magazynów o modzie w Wielkiej Brytanii. Jak większość autorów, Isabella zmierzyła się z wymogiem zredukowania swojej listy do pięciu cennych perełek. Te, które wybrała, są idealne i bezsprzecznie uświadamiają wam to jaką odznacza się ona pasją, różnorodnością i kreatywnością. A teraz możemy położyć nasze ręce na tej książce Larry'ego Clarka...
Lista Top pięciu ulubionych książek Pani Burley zawiera:
1) niezatytułowaną książkę Larry'ego Clarka
2) kolekcję fotografii Christiane Meyer-Stoll, zawierającą zdjęcia trzech fotografów - Nobuyoshiego Araki, Diane Arbus oraz Nany Goldin.
3) książkę "The Fourth Sex. Adolescent Extremes"
4) "Lynn Valley" Richarda Prince'a
"Lynn Valley" Richarda Prince'a znajduje się na liście ulubionych książek Isabelli Burley
5) "John Baldessari and Goya: Ich habe es gesehen"
Wyobraźcie sobie moje zdumienie, kiedy wśród ulubieńców Pani Burley zobaczyłam te tabloidowe zdjęcia z raportu Radaru Online, tylko że w ich oryginalnym, nieocenzurowanym wydaniu, i uświadomiłam sobie, iż one nie tylko nigdy nie znajdowały się w książce "The Fourth Sex. Adolescent Extremes", lecz zostały one bezwstydnie zaczerpnięte z innych źródeł, z listy Pani Burley i powiązane z książką znalezioną w arkadzie w Neverland.
Jedno ze zdjęć zostało zabrane z kolekcji fotograficznej Christiane Meyer-Stoll a inne zostało zapożyczone z niezatytułowanej książki Larry'ego Clarka. Żadnego z nich oczywiście nie było w Neverland, jednakże to i tak nie powstrzymało Radaru Online od zamieszczenia ich w raporcie policji na temat Jacksona.
Pozwólcie, że jeszcze raz wytłumaczę to, że nie ma takiej szansy, aby Radar Online dodał te zdjęcia do książki o adolescencji - książki o niepełnoletnich ludziach zawierającej w swoim tytule słowa takie jak "seks" i "skrajności", i powiązane ze zdjęciami pochodzącymi z zewnętrznych źródeł, co miało służyć wytworzeniu wrażenia, że Michael Jackson posiadał "dziecięcą pornografię".
Te dwa zdjęcia są tak bardzo graficzne, iż mam problem, żeby w ogóle pokazywać je na blogu, jednakże są one dla was ważne, abyście je zobaczyli i porównali z fałszywkami Radaru Online, zatem zmniejszyłam te fotografie, aby były mniej widoczne i umieściłam je obok siebie razem z fałszywkami Radaru Online.
Zwróćcie proszę uwagę na te podwójne standardy prezentowane przez media i w jaki zupełnie inny sposób komentowały one to samo zdjęcie, w zależności od tego do kogo ich zdaniem ono należało.
ZDJĘCIA
Oto pierwsze porównanie oryginalnego zdjęcia z listy Isabelli Burley oraz fałszywek zrobionych przez Radar Online:
[na górze]ORYGINAŁ TA NIEZATYTUŁOWANA KSIĄŻKA LARRY'EGO CLARKA NIE ZNAJDOWAŁA SIĘ W DOMU JACKSONA
[na dole]FAŁSZYWKA ALE RADAR ONLINE STWIERDZIŁ, ŻE BYŁA
Media powiedziały o powyższej książce Larry'ego Clarka, znajdującej się na liście Pani Burley:
"To musi być najlepsza okładka na świecie, nieprawdaż? Bardzo podoba mi się również to, iż to przychodzi zapakowane jak winyl, w plastikowej folii i w towarzystwie dwóch dużych plakatów. Miałem na tyle szczęścia, że przeprowadziłem wywiad z Larrym Clarkiem dla Dazed kilka miesięcy temu. To było zaraz po tym jak spędziłem trzy godziny oraz wszystkie moje pieniądze na jego wyprzedaży w Simon Lee Gallery. Był wszystkim, czego sobie życzyłem, co zazwyczaj się nie zdarza, kiedy przeprowadzasz wywiad ze swoim bohaterem."
Oto co powiedziały o tych zdjęciach media myśląc, że znajdowały się one w posiadłości Michaela Jacksona (cytat z Daily Mail):
"Dokumenty te ukazały Jacksona jako manipulującego, zafiksowanego na punkcie lekarstw i seksu drapieżcę, który wykorzystywał krwiste, brutalne zdjęcia o wyraźnym charakterze seksualnym przedstawiające ofiary ze zwierząt oraz perwersyjne akty seksualne dorosłych, aby skłonić dzieci do oddania się jego woli", powiedział jeden z badających sprawę.Po opisaniu wielu z tych materiałów stwierdza: "Bazując na moim doświadczeniu, materiał tego typu może być wykorzystany jako część procesu "groomingu", poprzez który ludzie (ci zamierzający molestować dzieci) obniżąją próg zahamowań swoich przyszłych ofiar i ułatwiają sobie molestowanie tychże ofiar". Materiały te zawierają "książkę przedstawiającą nagie dzieci", która została znaleziona w "pokoju gier" piosenkarza.
Tak na marginesie, pozwólcie mi dadać, że ten badacz pracujący nad policyjnym raportem w 2004 r. nigdy nie stwierdził, iż książki te "ukazały Jacksona jako manipulującego drapieżcę". Jedyna rzecz jaką zaobserwował dotyczyła możliwego "groomingu", jednakże kłamstwo to jest niczym w porównaniu do olbrzymiego kłamstwa na temat Jacksona w Radar Online i nie tylko.
A oto drugie zestawienie zdjęć do porównania - te na górze są oryginałami z ulubionej książki pani Burley autorstwa Christiane Meyer-Stoll, a te na dole są fejkami z Radaru Online:
ORYGINAŁ: Tej kolekcji zdjęć autorstwa Christiane Meyer-Stoll nie było w Neverland
FEJK: Ale Radar Online stwierdził, że była
Daily Mail następująco skomentował powyższy fejk Radaru Online:
"Niektóre ze zdjęć z kolekcji Jacksona były tak graficzne, że musiały zostać zaciemnione (powyżej)"
Ten komentarz od Daily Mail prezentuje się najlepiej, kiedy porównamy go z tą promienną pochwałą tych samych zdjęć ze strony redaktor brytyjskiego magazynu mody:
Christiane Meyer-Stoll: Nobuyoshi Araki, Diane Arbus i Nan Goldin
Kupiłem tę książkę, kiedy miałam 18 lat i nadal jest jedną z moich ulubionych. Jekże wspaniale jest ujrzeć równocześnie pracę trzech fotografów. Zawiera ona moje dwa ulubione zdjęcia autorstwa Arakiego pochodzące z serii "Niezatytułowane (Sprośności)" z 1994 r., przedstawiające dziewczynę leżącą na niebieskich prześcieradłach. Podrapał je, aby stworzyć te niesamowite białe linie, które nadają mroku tym fotografiom. Araki w najlepszym wydaniu!
Zatem, kiedy redaktor naczelna magazynu mody wypowiada się na temat swoich ulubionych zdjęć, to okładka książki, z której pochodzą, jest nazywana przez media "najlepszą okładką na świecie". Jednakże w momencie kiedy jej część jedynie mogłaby być w posiadaniu Michaela, nagle zamienia się ona w "ohydne i kompletnie szokujące fotografie" oraz "dowód na jego deprawację".
Co za przezabawne medialne przedstawienie!
MIT TKWI W KREOWANIU
Chociaż w teorii te dwa zdjęcia mogły zostać znalezione przez hejterów Jacksona na innych stronach internetowych, możemy być pewni, że skopiowali je oni z ulubionych książek Pani Burley. Fakt ten jest ważny, bo służy jako klucz do zdemaskowania pewnych elementów tego dobrze przemyślanego spisku przeciwko Jacksonowi.
Zrozumiecie co mam na myśli, jeśli udacie się na tę [artykuł został usunięty - przyp. H.P.] hiszpańskojęzyczną stronę o nazwie Confidential Colombia, która także skopiowała fałszywą historię Radaru Online na temat Michaela Jacksona.
Przetłumaczony z języka hiszpańskiego tekst jest dokładnie taki sam jak te z Daily Mail, The Mirror, The Sun itd. Jest to ich typowa praktyka kopiuj-wklej - wystarczy przeczytać jeden, żeby wiedzieć o czym mówią pozostali.
Jednakże, artykuł Confidential Colombia różni się pewnym aspektem, bo jest ilustrowany... wszystkimi zdjęciami z książek Pani Burley. Zatem teraz są to wszystkie fotografie z jej ulubionych książek, a nie tylko jedna lub dwie!
Zdjęcia z listy Pani Burley są prezentowane w formie kolażu oraz posiadają opcję powiększania i możliwość oglądania ich w ich oryginalnym rozmiarze. Nagłówek artykułu zapewnia, że "Te dokumenty są dowodem na pedofilię Michaela Jacksona" oraz informuje, iż wszystkie te fotografie znajdowały się w jednej książce zawierającej "artystyczne zdjęcia dziecięcych znajomych Michaela Jacksona".
Oto kolaż z odrobiną przetłumaczonego do niego tekstu. Jeśli porównacie ten kolaż ze zdjęciami z ulubionych książek Pani Burley na powyższej stronie, stwierdzicie, iż pasują one do siebie niemal całkowicie.
Zwróćcie proszę uwagę na datę, kiedy piszę ten post, ponieważ oni już usunęli ten kolaż, więc jest on dostępny online jedynie w tej wersji na stronie WebCache:
Te dokumenty są dowodem na pedofilię Michaela JacksonaConfidential Colombia | 21 czerwca 2016Jest to książka zawierająca artystyczne fotografie dziecięcych znajomych Jacksona
Dodaje to do generalnego obrazu medialnych kłamstw wokół Michaela Jacksona metodę, jakiej używają do wrabiania go i kreowania z tego nowego obrzydliwego mitu.
Po pierwsze, publikacja ta stanowi bezpośrednie połączenie pomiędzy fejkami Radaru Online a artykułem na temat ulubionych książek Pani Burley. Nie ma innej strony, która dokonałaby dokładnie takiej samej selekcji książek, i której bylibyśmy pewni, że wykorzystano ten artykuł jako źródło.
Po drugie, cały ten bałagan ze zdjęciami daje nam rzadką szansę obserwowania rozwoju kłamstwa.
Nie wystarczyło im wklejenie prawdziwych zdjęć z książki "The Fourth Sex. Adolescent Extremes" do policyjnego raportu (który nie posiadał fotografii), więc dodali do tego dwa najbardziej graficzne zdjęcia z ulubionych książek Pani Burley.
I nawet jak to im nie wystarczyło, dodali wszystkie seksualne fotografie z listy Pani Burley i stwierdzili, iż jest to dowód na ich zarzuty przeciwko Michaelowi Jacksonowi. Idea była taka, że jeśli miał tę jedną książkę o nastolatkach, tak bardzo napakowaną graficznymi fotografiami, to ludzie mogliby zastanawiać się jak "okropne" są pozostałe z nich.
Po trzecie, ponieważ cała lista Pani Burley była znana wyłącznie autorom tego paszkwilu, oznacza to, iż strona Confidential Colombia otrzymała tę informację bezpośrednio od tych, którzy obecnie wrabiają Michaela Jacksona.
I ludzie ci niezupełnie muszą być prawnikami Robsona i Safechucka - fejk związany ze zdjęciami z listy Pani Burley mógł z łatwością być zrobiony przez tych, którzy teraz asystują drużynie Robson/Safechuck i to prawdopodobnie oni pracowali nad tymi fejkami. Asystenci ci są wieloletnimi hejterami Michaela Jacksona, którzy prowadzą różne anty-Michaelowe strony i szkalowali go od kilku dekad, i nawet znamy jednego hiszpańskojęzycznego dziennikarza, który także mógł być uwikłany w ten ostatni projekt obsmarowywania.
W skrócie, jest to nawet interesujące obserwować te wewnętrzne prace tejże nowej kampanii przeciwko Jacksonowi. Jedna gazeta pisze kłamstwo i dodaje do tego fejkowe zdjęcia, tysiąc innych to kopiuje i zaprowadza historię dalej mieszając kłamstwa z półprawdami, a potem w pewnym momencie dowiadujesz się, iż wszystkie te fotografie z czyjejś kolekcji nagle stają "ulubionymi Jacksona" - i że cały ten śmietnik ma być dowodem na oskarżenia wykreowane przez ludzi, którzy tak naprawdę obmyśleli cały ten plan.
Czy to także nie ekscytujące obserwować jak media wielbią graficzne fotografie wybrane przez edytora magazynu modowego ("jednego z najbardziej wysławianych, sensacyjnych i historycznych magazynów modowych w Wielkiej Brytanii"; jej wybór książek jest "perfekcyjny"; daje "krystalicznie czysty zamysł tego, że podchodzi do tego z pasją, jest inna i kreatywna") i tę samą kolekcję nazywają "odrażającą i gruntownie szokującą", kiedy myślą, iż zostały znalezione na posesji Michaela Jacksona?
I czy nie jest niesamowitym to, że wszystkiego tego dowiedzieliśmy się wyłącznie z pierwszych dwóch stron fejkowego raportu Radaru Online?
Wyobraźcie sobie tylko ile jeszcze wspaniałych odkryć na nas czeka, kiedy dowiemy się reszty...
WISIENKA NA TORCIE
I teraz czas na wisienkę na torcie.
Zdjęcie grupowe przedstawiające mężczyzn i kobiety z wyeksponowanymi genitaliami, które miało być znalezione, według Radaru Online, w Neverland w 2003 r., zostało w końcu wyśledzone (duże podziękowania dla jacksonaktak) - fotografia ta pochodzi z książki pod tytułem "Larry Clark: Berlin 2012" i jej autorem jest Larry Clark (pisarz, fotograf).
Zatem nawet w najśmielszych wyobrażeniach nie mogło to zostać znalezione na posesji Michaela Jacksona, ponieważ zmarł trzy lata zanim książka ta została wydana.
W notce Amazonu na temat książki możemy przeczytać, iż została opublikowana w 2012 r., aby uczcić berlińską wystawę Clarka z 2012 r.:
"Na specjalną wyłączność, po raz pierwszy w Niemczech wystawa amerykańskiego fotagrafa, Larry'ego Clarka, którą udostępniło miasto Berlin. Katalog jest zaprojektowany jak okładka albumu z tryptykiem i gatefoldem, tak więc odzwierciedla w retrospektywie motywy zarówno formy, jak i zawartości: kulturę młodych, seksualność i muzykę. W dwóch zewnętrznych skrzydełkach znajdują się sowicie nasycone kolorem plakaty z kolażami; w środku znajduje się 24-stronicowa książeczka z tekstem Felixa Hoffmana, kustosza miasta Berlin, jak również inne zdjęcia i kolaże."
Notka na temat tych plakatów także okazuje się ekstremalnie pomocna - jeśli bliżej przyjrzycie się zdjęciom z tzw. "raportu policji" z Radaru Online, zobaczycie, iż jest to w rzeczywistości duży rozkładany plakat:
FEJK
Ci, którzy chcą obejrzeć oryginalne zdjęcie w kolorze i w niezmienionej wersji, mogą udać się na tę stronę umieszczającą tę książkę na liście ulubionych książek Isabelli Burley, z której to fotografia ta tak naprawdę została pozyskana przez fałszerzy z Radaru Online.
Odłóżmy na ten moment pytanie dlaczego Larry Clark jest gloryfikowany jako słynny fotograf i twórca filmowy, jest nagradzany topowymi międzynarodowymi nagrodami za tę i inne podobne "dzieła sztuki", i dlaczego Michael Jackson jest mieszany z błotem za tę samą rzecz, zważając, że nie znajdowała się ona nigdy w jego posiadaniu i tak naprawdę została wydana trzy lata po jego śmierci.
Czy Radar Online, który jako pierwszy upublicznił tę fałszywkę, podobnie jak Daily Mail i wszyscy ci, którzy skopiowali te śmieci, nie powinien przeprosić dzieci i rodziny Michaela Jacksona, jego Estate oraz całego świata za swoje kłamstwa o Jacksonie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz