Autorem oryginału Gutierrez Files: Puppeteering the Lies jest użytkownik Twittera @rasheedKOPV
Spis treści:
1. Wstęp
2. Osadzenie w kontekście
3. Zgłębianie
4. Rok 1986 przenika 1993
5. Skontroluj zdarzenia
6. Tymczasowy kamuflaż
7. Rodney Allen
8. Nieistniejąca taśma video
9. Uwagi warte wspomnienia
10. Książka
11. Pedofilska propaganda w książce
12. Pedofilska propaganda w odniesieniu do Leaving Neverland
13. Twierdzenia Gutierreza przekopiowane do Leaving Neverland
14. Nielogiczne zarzuty i relacje w książce
15. Materiał ilustracyjny książki
16. Po śmierci Jacksona
17. Podsumowanie
18. Źródła
Podziękowania
Bob Hamer, dziękuję Ci za wyczerpujące odpowiedzi na pytania nawet wtedy, gdy odbiegałem od tematu i nagabywałem o Twoją karierę – doceniam czas, który mi poświęciłeś.
Dziękuję personelowi Instytutu Warkworth za udostępnienie mi informacji dotyczących waszego obiektu.
Utalentowanej i pełnej determinacji autorce Pauli – Twoja praca jest niesamowita. Kiedy myślałem, że skończyłem już ten projekt, uświadomiłaś mi, że wiele jest jeszcze do dodania.
Osobie, która poprosiła o anonimowość i która dostarczyła tak wielu użytecznych informacji – Twoja postawa jest godna pochwały.
Utalentowanemu redaktorowi tego dziełka, Natowi Wrhelowi – Twoja dbałość o szczegóły i czas, który poświęcasz tym przedsięwzięciom, zawsze będą doceniane. Dzięki Tobie moje zapiski nie są jednym przydługim zdaniem i może powinienem był Cię poprosić o sprawdzenie także tej części pracy.
Mojej pięknej i cierpliwej żonie dziękuję za wspieranie mnie w tym, co robię. Wiele godzin spędzam, czytając lub pracując przy komputerze, podczas gdy mogliśmy się wtedy śmiać czy oglądać Stranger Things. Moje oczy uciekają ciągle ostatnimi czasy w kierunku telefonu, lecz to w Twoich oczach odnajduję dom.
1. Wstęp
Do chwili obecnej wielu członków społeczności fanów Michaela Jacksona słyszało o Victorze Gutierrezie, zaznajomiło się z jego imieniem czy poznało trochę szczegółów dotyczących jego niesławnej książki Michael Jackson był moim kochankiem. Macie przed sobą dokładny wgląd w to, kim naprawdę jest Victor M. Gutierrez Prieto, jak wkręcał się na różne pozycje za pomocą kłamstw i jak stosował nieszczere taktyki na zasadzie przepustek. Życie Gutierreza owiane jest mgłą wielu mitów, różne są wersje tego, jak dostał się do Stanów Zjednoczonych czy jak wykonywał wewnętrzne zlecenia przez umowy z różnymi podmiotami. On sam twierdzi, że przeprowadził się do
Stanów w lipcu 1984 roku, aby fotografować Igrzyska Olimpijskie 1984 w Los Angeles, w Kalifornii. Po przyjeździe zdecydował się jednak nie wracać do swojego domu w Santiago, Chile. W tej pracy rozłożymy na czynniki te mętne historie, odniesiemy się od plotek i zgłębimy całą kwestię w sposób, w jaki jeszcze nikt tego nie zrobił.
2. Osadzenie w kontekście
Mit głosi, że szesnaście miesięcy po „przyjeździe” do Stanów Zjednoczonych, w 1986 roku, Gutierrez wziął udział w X Międzynarodowej Konferencji Członkowskiej NAMBLI. NAMBLA (North American Man-boy Love Association – Północnoamerykańskie Stowarzyszenie Miłości Pomiędzy Mężczyzną a Chłopcem) to pro-pedofilska organizacja założona przez Davida Thorstada i Toma Reevesa 2 grudnia 1978 roku w Bostońskim Kościele Środowiskowym w Massachusetts. Opierając się na pierwszej nowelizacji konstytucji, organizacja twierdzi, że jej działania zmierzają do zniesienia praw regulujących minimalny wiek wymagany do współżycia seksualnego.
Il. 1. Wielka i mała litera w logo symbolizują relację pomiędzy mężczyzną a chłopcem
Il. 2. Zdjęcie z X Konferencji Członkowskiej, w której Victor Gutierrez wziął udział w 1986
roku
3. Zgłębianie
Pierwsze wzmianki o Gutierrezie w archiwach państwowych Stanów Zjednoczonych pochodzą z lat 1981–1982 z Arizony, gdzie dołączył do Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych Dnia Ostatniego (powszechnie znanego jako LDS [Latter-day Saints], albo kościół mormoński). W 1984 roku opuścił Arizonę, zmienił numer ubezpieczenia społecznego i przeniósł się do okręgu Los Angeles w Kalifornii. Nie zostało potwierdzone, czy ten ruch skutkował wykluczeniem z kościoła.
Wiele się dyskutowało na temat tego, czy Victor Gutierrez był członkiem NAMBLI czy też „gościem specjalnym”, zaproszonym przez członka rady. Warunki i zastrzeżenia odnośnie do członkostwa i uczestniczenia w spotkaniu „tylko dla członków” również były dyskusyjne. Narracja, którą utrzymywaliśmy przez lata, po tym badaniu uległa zmianie.
Dzięki niedawnej rozmowie z Bobem Hamerem, byłym agentem FBI, który spędził 3 lata na infiltrowaniu NAMBLI, dowiedziałem się, że proces Jeffery’ego Curleya o morderstwo (po którym nastąpił niesprawiedliwy proces przeciwko NAMBLI, zakończony skazaniem na śmierć) w 2000 roku zmienił kwestie prywatności i tajności działań NAMBLI. Przed tym procesem spotkania NAMBLI były otwarte, a tych, którzy na nie przychodzili, nie poddawano niemal żadnej kontroli. W 1986 roku praktycznie każdy mógł wziąć w takim spotkaniu udział. W czasach działalności NAMBLI w San Francisco spotkania odbywały się w bibliotece publicznej Portrero Hill.
Moglibyśmy teoretyzować i wysuwać różne hipotezy co do tego, jak Gutierrez znalazł się w kręgach NAMBLI. Więcej dowodów wskazuje na to, że nie był rzeczywistym członkiem. Niemniej jednak, zagłębianie się w rejony Zachodniego Hollywood, które nazywano także „miastem chłopców” [boystown], dało mu dostęp do jednostek nazywających siebie „miłośnikami chłopców” (albo „BL” [boy lovers] – skrót używany w kręgach organizacji). NAMBLA integrowała się także ze
społecznościami homoseksualnymi, wykorzystując ruchy na rzecz praw homoseksualistów na korzyść własnych celów.
Parada równości w 1986 roku w Zachodnim Hollywood była ważnym wydarzeniem dla NAMBLI. Jednostki takie jak Jim Kepner czy Harry Hay wraz z liderami NAMBLI publicznie wyrażali w tej paradzie poparcie dla organizacji.
Il. 3. Harry Hay podczas parady 28 czerwca 1986 roku – „NAMBLA IDZIE ZE MNĄ”.
Policja zagroziła mu aresztowaniem, jeśli nie usunie napisu. Hay odmówił
Konferencja NAMBLI w 1986 roku w Los Angeles miała w programie panel, który składał się z wystąpień Harry’ego Haya, Dana Tsanga i Boba Rhodesa.
W 2005 roku, w niemieckiej gazecie „Die Tageszeitung” (której współzałożyciel odmówił przeciwstawiania się pedofilii) Gutierrez twierdził, że na konferencji w 1986 roku mówiło się o Michaelu Jacksonie jako o szeroko znanej osobie, która może być wykorzystana do przeforsowania społecznej akceptacji dla relacji propagowanych przez NAMBLĘ. Gutierrez także podzielił się swoimi własnymi nadziejami, że „za sto lat być może takie relacje będą wreszcie społecznie akceptowalne”.
Żadna inna informacja nie łączy nazwiska Michaela Jacksona z konferencją z 1986 roku poza twierdzeniami Gutierreza; jednakże fotografię przedstawioną poniżej można uznać za interesującą:
Il. 4. W biuletynie NAMBLI z 1991 roku łączą Jacksona z Culkinem przed pojawieniem się jakichkolwiek formalnych zarzutów – w artykule Chłopcy w mediach (cyklicznej kolumnie wyróżniającej dziecięce gwiazdy, które zdobyły sobie adorację „miłośników chłopców”)
Il. 5. Harry Hay, aktywista na rzecz praw osób homoseksualnych i założyciel Radykalnych Duchów, które „dążą do przedefiniowania świadomości nieheteronormatywnej [queerowej]”
Na konferencji NAMBLI w 1986 roku, Harry Hay powiedział słuchającym, że „Radykalne Duchy was wyprzedzają”. Mieli swoją pierwszą „konferencję duchową” w Arizonie – tym samym stanie, który opuścił Gutierrez. O ile nie można założyć z całą pewnością, że Gutierrez dowiedział się o istnieniu pedofilskich grup podczas pobytu w Arizonie, to jednak wiadomo, że w Kalifornii obracał się wśród członków takowych organizacji.
Warta wspomnienia jest także popularna skarga, którą wyrażali członkowie NAMBLI (i którą znaczna ich grupa nadal wyraża) w wielu okresach jej istnienia, dotycząca tego, że sekcja organizacji w Los Angeles ma oddział poświęcony rekrutowaniu członków z Arizony – z którego to powodu cieszy się większym powodzeniem niż oddziały w innych częściach kraju.
4. Rok 1986 przenika 1993
27 grudnia 1993 roku męski „świadek”, który „pisał książkę” o Jacksonie w kontekście molestowania seksualnego (uważa się, że był to Victor Gutierrez), zadzwonił do LAPD, wzywając do prześwietlenia przez FBI Jacksona w latach 1985–1986 z powodu wykorzystania seksualnego dwóch meksykańskich chłopców. „Świadek” twierdził, że sprawa została zatuszowana przez hiszpańskiego agenta FBI, gdyż Jackson miał otrzymać w Białym Domu wyróżnienie od prezydenta.
– Nie było żadnego „wyróżnienia od prezydenta”, które Jackson miał otrzymać w latach 1993/94.
– „Świadek” twierdził, że dostarcza informacji LAPD w razie gdyby FBI zapytało o szczegóły, w nadziei, że FBI się z nim skontaktuje.
Il. 6. Akta FBI dotyczące „świadka” dzwoniącego do LAPD ze zgłoszeniem. Rozmowa miała miejsce na 4 miesiące po tym, jak oskarżenia Chandlera zostały upublicznione
5. Skontroluj zdarzenia
22 sierpnia 1993 – dziennikarz, który pracował w domu, otrzymał telefon od [źródło nienazwane], z którego dowiedział się, że posiadłości Michaela Jacksona są pod nalotem policyjnym, a przeciw piosenkarzowi toczy się śledztwo w sprawie wykorzystywania seksualnego nieletnich.
23 sierpnia 1993 – ten sam dziennikarz zrelacjonował informacje o nalocie policyjnym na antenie KNBC [stacja telewizyjna przynależąca do i zarządzana przez NBC, zajmuje się okręgiem Los Angeles – przyp. M.R.]. KNBC z kolei poinformowało o wszczęciu śledztwa karnego. Dziennikarz nie ujawnił powodu dochodzenia.
Tego samego dnia „wiarygodne źródło” zadzwoniło do producenta „Hard Copy”, Steve’a Dorana, oferując spotkanie we włoskiej restauracji, gdzie mogłoby dostarczyć trochę dokumentów „rzucających światło” na całą historię. Cała trójka spotkała się we włoskiej restauracji niedaleko plaży w Santa Maria w Kalifornii.
„Wiarygodne źródło” twierdziło, że otrzymało różne dokumenty od „przyjaciela” pracującego w Departamencie ds. Dziecka i Rodziny [DCFS – Department of Children and Family Services]. Diana Dimond powiedziała, że podczas tego spotkania wyszła na zewnątrz z Gutierrezem, a wtedy ten zadzwonił do kogoś w automacie telefonicznym. Rozmawiała krótko z ową nienazwaną osobą, zanim Gutierrez przeprowadził szeptaną rozmowę przez telefon.
25 sierpnia 1993 – w tabloidowym show „Hard Copy” Dimond doniosła o nalotach policyjnych na posiadłości Jacksona oraz podała informacje z „wiarygodnego źródła”, które nielegalnie ujawniło raport o wykorzystaniu. Tylko dwa dni upłynęły od upublicznienia zarzutów do przecieku raportu od „wiarygodnego źródła”.
27 sierpnia 1993 – biuletyn „Anderson Herald” podaje, jakoby oskarżyciel Jacksona twierdził, że ten nazwał ich relację „kosmiczną” i „przeznaczoną”.
1 września 1993 – pierwsza wzmianka o taśmie video z Jacksonem „z dwoma chłopcami” została ogłoszona przez brytyjski „Daily Express” i poszła na nagłówki wydań z tamtego dnia:
Il. 7. „TRÓJKA W ŁÓŻKU. TAŚMOWY SZOK DLA JACKSONA”
22 listopada 1993 – pięcioro byłych pracowników Rancza Neverland, znanych jako „Neverlandowska Piątka” [The Neverland Five], złożyło pozew cywilny przeciwko Jacksonowi o bezprawne zwolnienie, ponieważ „wiedzieli” o jego relacjach z chłopcami. „Wiarygodne źródło” było w ciągłym kontakcie z owymi byłymi pracownikami i dostarczyło ich historię, ponownie ogłoszoną przez Dimond w „Hard Copy”.
10–17 grudnia 1993 – chilijska prasa „El Tiempo” donosi, że Jackson wykorzystywał seksualnie dwóch chilijskich chłopców. Źródła informacji nigdy nie ujawniono.
15 grudnia 1993 – Blanca Francia pojawia się w „Hard Copy” dzięki „wiarygodnemu źródłowi”.
27 grudnia 1993 – „Wiarygodne źródło” dzwoni do LAPD z informacją, że Jackson wykorzystywał dwóch meksykańskich chłopców.
9 stycznia 1995 – Dimond, w próbie zarobienia na nowo zdobytej sławie, pojawia się na antenie radiowego show „The Ken and Barkley”. Utrzymuje, że niedawno pojawiła się 27-minutowa taśma video 18+, która przedstawia seksualnie nacechowane zachowania Jacksona wobec chłopca. Dimond rozwodziła się o szczegółach na taśmie, po czym przyznała, że sama nigdy nie widziała tych nagrań. Pod wpływem nacisków „wiarygodne źródło” w końcu zostało w „Hard Copy” nazwane po imieniu: Victor Gutierrez.
Rzekoma taśma nigdy nie powstała, a jedyną osobą, która twierdziła, że ją widziała, był Gutierrez. Twierdził, że chłopcem molestowanym na nagraniu był Jeremy Jackson, syn Jermaine’a Jacksona. Matka Jeremy’ego gwałtownie zaprzeczyła zarzutom.
Jackson pozwał Dimond i Gutierreza. O ile Dimond nie została zmuszona do zapłacenia żadnej kary, Gutierrezowi nakazano zapłacić Jacksonowi $2,7 mln odszkodowania.
Sprawa nr 119778; „Sprawa taśmy video”; oskarżeni: Dimond i Gutierrez. Tom Sneddon wypełnił oświadczenie, mimo iż sprawa nie podpadała pod jego jurysdykcję. Nie miała także żadnej wartości, jako że Sneddon, który nie zamknął rozpoczętego w 1993 roku dochodzenia przeciwko Jacksonowi przez kolejnych 10 lat, nie dodał owej rzekomo istniejącej taśmy do listy dowodów przeciwko Jacksonowi.
Il. 8. Tom Sneddon mówił o swojej „znajomości” z Dimond: «Rozumiem, że Diane Dimond, reporterka prowadząca program telewizyjny „Hard Copy”, została oskarżona w procesie zleconym przez Michaela Jacksona, jestem znajomym P. Dimond i rozmawiałem z nią przy wielu okazjach w ciągu ostatnich trzech lat.»
Jack Gonterman, śledczy okręgu Los Angeles, przesłuchiwał Gutierreza w sprawie taśmy 5 stycznia 1995 roku. Gonterman oświadczył: „Przesłuchiwałem Victora Gutierreza co do tego, jaką – i czy w ogóle – ma wiedzę na temat taśmy. Niedługo później zaprzestałem jakichkolwiek starań w tej sprawie”. Historia z taśmą była bezpodstawna i nigdy nie weszła do postępowań mających związek z oskarżającym. [Szczegóły w rozdziale „Nieistniejąca taśma video”.]
Il. 9. „Jackson wytacza proces przeciwko pomówieniom o sex-taśmę”
6. Tymczasowy kamuflaż
27 kwietnia 1995 – kiedy sprawa była jeszcze w toku, Dimond zwięźle zmieniła swoje stanowisko w obronie Jacksona.
Il. 10. „III. Oskarżyciel nie dostarczył jasnych i przekonujących dowodów o złośliwym działaniu oskarżonej.”
Ze względu na toczące się postępowanie sądowe, Dimond była pod presją udowodnienia, że, podając dalej kłamstwa dotyczące Jacksona, nie robiła tego ze „złośliwości”, więc usiłowała teraz udowodnić, że nowa rzekoma ofiara Jacksona kłamała. Dimond poleciała zatem do Kanady, by zbadać historię społecznie upośledzonego chłopca, który twierdził, że Jackson go molestował. Chłopiec podawał imiona osób ze świty Jacksona, rozkład rancza i domu rodzinnego Jacksona w Encino w Kalifornii. Narysował nawet mapy obydwu domów.
Il. 11. Fragment narysowanej przez chłopca mapy z błędnym podpisem „NEATHERLAND”
Podczas przepytywania, chłopiec wyznał detektywowi Campbellowi, że zarzuty były misternie opracowanym przekrętem. Chłopiec został wytrenowany przez Rodneya Allena, który wielokrotnie wysyłał listy o „ofiarach” do „Hard Copy” pod ksywą „John Templeton”. Był pośrednikiem pomiędzy chłopcem a programem „Hard Copy”.
Allen został w końcu postawiony przed kanadyjskimi władzami i przyznał, że wyuczył chłopca identyfikowania pracowników Michaela Jacksona oraz planów różnych budynków. Allen przyznał również, że sam nigdy nie odwiedził tych miejsc ani nie spotkał się z żadną z wymienionych osób.
Detektyw Campbell stwierdził, że Dimond utrzymywała go w przeświadczeniu, że Allen, czy też „John Templeton” faktycznie odwiedził posiadłości Jacksona.
Il. 12. Wszystkie imiona z rysunków chłopca odwołują się tylko do osób, które miały powiązania z Gutierrezem. „Raulph”… Ralph!
7. Rodney Allen
Zastanówmy się teraz, jakim sposobem Allen (który nigdy nie miał kontaktu z Jacksonem) posiadał tak szczegółowe informacje dotyczące życia Jacksona, jego świty i posiadłości? I tym razem (według Allena) jego źródłem był Gutierrez.
Il. 13. Rodney Allen
Allen kończy w tym roku (wrzesień 2019) 63 lata. Odsiaduje dożywocie za pedofilię; został przyłapany na gorącym uczynku w 1999 roku. Zapraszał społecznie upośledzonych chłopców do swojego domu i w celu wykorzystania seksualnego faszerował ich alkoholem i papierosami. Allen przyznał się do dwóch napaści seksualnych, gróźb spalenia posiadłości ojca jednego z chłopców, noszenia wiatrówki w celach niebezpiecznych, czynów lubieżnych i obrazy moralności w przypadku dwóch innych chłopców. Cztery pierwsze wykroczenia miały miejsce w 1999 roku, dwa ostatnie popełnił w roku 1983.
Listy pomiędzy Allenem a utalentowaną pisarką Paulą, autorką „Zarzutów Chandlera i obrotu sytuacji o 180 stopni” (https://turningthetableonthechandlerallegations.wordpress.com), ujawniły następujące informacje (z relacji Rodneya Allena):
– Allen towarzyszył Gutierrezowi na wystawie książek w 1995 roku w Chicago, gdzie miała się pojawić także jego książka. Gutierrez wysłał mu faksem list, w którym prosił, by Allen „przysłał wydruk do NAMBLI z prośbą o umieszczenie jego książki, Michael Jackson był moim kochankiem, na liście książek organizacji.
– Ujawnił także, że ufał Gutierrezowi, wierzył, że mógł on stać za szczegółami w książce i miał obiecane dochody z taśmy video, na której Jackson „wykorzystuje” Jordana Chandlera w Maroku.
– Poleciał z Gutierrezem z Los Angeles do Santiago w Chile i spał na kanapie w pokoju w hotelu Hilton, za który płacił Gutierrez. Gdy przyjechali do Chile, zauważył, że Gutierrez zaczął postępować z nim jak z pionkiem, by zrobić wrażenie na swojej rodzinie.
– Gutierrez wykorzystał go a następnie wystawił na łup pracownikom Jacksona, którzy wierzyli, że należał do NAMBLI – na podstawie listu Gutierreza, w którym ten powiązał Allena z negatywnymi osobami z książki.
Il. 14. Fragmenty listów.
„Kazali Victorowi zapłacić za proces przeciwko niemu, kiedy powiedział, że posiada video Michaela Jacksona wykorzystującego seksualnie Jordana Chandlera w Maroku, ponadto obiecał mi tę właśnie taśmę i że będę ją mógł sprzedać i otrzymać w ten sposób wszelkie potrzebne fundusze na zakup (…)”
„(…) powie prawdę, całą prawdę i tylko prawdę. Wiem, że Victor to sęp, który lubi młodych mężczyzn i chłopców i przyznał mi się do tego w Santiago w Chile, gdzie wynajął mieszkanie, w którym dał mi kanapę do spania i oto dlaczego pozostałem w hotelu Hilton, ponieważ potrzebowałem ciepłej wody i czystego pokoju. Poza tym Victor chciał zrobić na swojej rodzinie wrażenie tym, kim byłem i wiele innych rzeczy za moimi plecami.”
Analizując zeznania Allena, oczywisty staje się fakt, że Gutierrez miał nad Allenem przewagę (ze względu na jego niezdolność rozpoznawania sytuacji) i wykorzystał go jako zasłonę. Wydaje się to bardzo prawdopodobne, zważywszy na fakt, że w każdej bronionej przez Dimond historii źródłem był Gutierrez. Jedyny raz, gdy zostają wzięci do sądu i muszą przedstawić obiektywne relacjonowanie bez działań złośliwych, „źródłem” staje się Allen.
Podczas procesu Jacksona w 2005 roku obrona poprosiła stronę oskarżającą o dostarczenie wszystkich dokumentów związanych ze śledztwem w 1993 roku. Przedmiotem 8336 był faks dotyczący powiązań Allena z zarzutami Chandlera. Zawartość faksu nigdy nie została ujawniona, a prokurator okręgowy Sneddon ze szczególnym staraniem nie dopuszczał do sprawy żadnych dowodów prowadzących do Allena.
8. Nieistniejąca taśma video
Za pośrednictwem swojego prawnika Gutierrez groził, że jeśli sprawa pójdzie do sądu, to przyczyni Jacksonowi niekorzystnego rozgłosu. Gutierrez poinstruował swojego prawnika, by dostarczył Jacksonowi „wiadomość”, że Gutierrez będzie trzymał w podniesionej ręce kopię swojej książki za każdym razem, gdy będzie udzielał w telewizji wywiadu w związku ze sprawą.
W sądzie Jackson wnioskował o zmuszenie Gutierreza do udzielenia odpowiedzi na 29 pytań, m.in. o to, gdzie znajduje się taśma, o wszystkie źródła, skąd Gutierrez pozyskiwał informacje, o dokumenty związane z każdą osobą, z którą Gutierrez rozmawiał w związku z oskarżeniami i o wszystko, co powiedział Dimond.
Il. 15. „Arbiter zalecił, by Gutierrez dostarczył MJ «listę» owych rzekomych kolejnych źródeł. Dalej arbiter nakazał, aby po tym, gdy MJ przebada już wymienione źródła, Gutierrez ujawnił swoje źródła poufne.
Minęło kilka tygodni, lecz listy Gutierreza wciąż nie było.”
Gutierrez nigdy nie dostarczył materiałów.
Gutierrez uciekł z kraju 9 stycznia 1997 roku twierdząc, że nie ma środków finansowych, by powrócić. Złożył wniosek o upadłość na kilka dni przed wyznaczoną datą rozpoczęcia procesu.
Il. 16. „B. Jego sytuacja finansowa
P. Gutierrez oświadczył podczas zeznań w sprawie Abdoola, że przeprowadza się z powrotem do Chile, by zacząć nowe życie. Zapytany, czy jego nowy dom jest ładny, P. Gutierrez oświadczył, że ma 21 sypialni.
Zeznanie Gutierreza, że jest właścicielem znacznej posiadłości w Chile, jest równoznaczne z przyznaniem się. Jest to stwierdzenie, które wyraźnie zaprzecza jego stanowisku w tej sprawie (że nie ma żadnej takiej posiadłości i co za tym idzie, jego wartość netto jest niska). Jako takie, przyznanie się Gutierreza do posiadania domu jest dopuszczalne …”
Gutierrez złożył wniosek o upadłość, lecz powiedział w sądzie, że się przeprowadza, a na dodatek chwalił się swoim domem z 21 sypialniami. Wszędzie roiło się od kłamstw.
Obecnie owe $2,7 mln, które był winien Jacksonowi, zostało mu odpuszczone z racji śmierci Jacksona.
Przez lata kilkoro dziennikarzy przygotowało programy telewizyjne, dokumenty i książki o Jacksonie, wykorzystując Gutierreza jako swoje główne źródło informacji.
Były ochroniarz, Ralph Chocon, zeznał w 2005 roku, że rozmawiał z Gutierrezem wraz z kilkoma innymi byłymi pracownikami Jacksona. Adrian McManus zeznała, że Gutierrez pomógł im w ich procesach przeciwko Jacksonowi.
Gutierrez nie ma żadnych poświadczonych prawniczych kwalifikacji, aby pomagać komukolwiek w pozwach.
9. Uwagi warte wspomnienia
- Ciągle powracającą cechą Gutierreza jest to, że podpina się do historii, które wiążą się z osobami pochodzenia hiszpańskiego: historia o „hiszpańskich chłopcach” (która w wersji oryginalnej była historią o dwóch chilijskich chłopcach), „hiszpański” agent FBI, który „zamiótł to pod dywan”, Gutierrez narzekający, że nie potraktowano go poważnie, gdyż był „tylko latynoskim reporterem”… Nawet pojedyncze osoby, od których otrzymuje historie – Ralph Chocon, Adrian McManus, Blanca Francia.
- Gutierrez w większości przypadków był tym, który zwracał się do osób, a te w dalszej kolejności wysuwały przeciwko Jacksonowi zarzuty. Przychodził do nich z „dowodami” nacechowanych seksualnie zachowań Jacksona wobec nieletnich, co stanowiło nawet „wstęp” do jego znajomości z Joy Robson.
- Żaden z oskarżycieli, których Gutierrez wymienia w książce, nie udał się do władz przed wdaniem się w zawiłe rozmowy z Gutierrezem – nawet Chandlerowie. Książka Gutierreza miała być oparta na „Sekretnym pamiętniku Jordana Chandlera”. Chandlerowie byli pierwszymi oskarżycielami, jednak Gutierrez pisze o wcześniejszych przypadkach molestowania.
- Każdy proces powiązany z Gutierrezem przegrał w sądzie i skutkował wezwaniem do wypłacenia odszkodowania, czego żaden z przegranych nie dopełnił.Chandlerowie składali deklaracje w sprawie procesu „Neverlandowskiej Piątki”, oświadczając, że nie wiedzieli niczego, co tyczyłoby się Abdoola, McManus czy Bagnall (trzech kluczowych postaci, które publicznie wypowiadały się o wydarzeniach związanych z Chandlerami). Jedyne „przyznanie się” dotyczyło Jordana wymieniającego „uprzejmości” z McManus. Co interesujące, nie złożyli żadnego oświadczenia tyczącego się Gutierreza.
- Gutierrez powtarza wersję historii o Jacksonie w wodzie razem z chłopcami (szczególnie o braniu pryszniców razem z Jordanem) – zarzutu, którego Jordan nigdy nie złożył. Gutierrez jest silnie powiązany z McManus, która twierdziła, że do aktów natury seksualnej dochodziło w jacuzzi. (Żaden z oskarżycieli nie wspominał o molestowaniu w jacuzzi.)
- W grudniu 2004 roku ABC zwróciło się do Gutierreza, by udzielił porady Martinowi Bashirowi w pracy, którą ten wykonywał dla kanału telewizyjnego.
10. Książka
O ile nie wiadomo, kiedy Gutierrez rozpoczął pisanie książki o Jacksonie, do roku 1993 wielokrotnie potwierdzał już, że czymś takim się zajmuje. Daty publikacji różnią się w zależności od źródła internetowego. Dzieje się tak, ponieważ książka została opatrzona notą copyright w 1995 roku, najpierw wydana w Hiszpanii w styczniu 1996, a następnie wydana po angielsku w marcu tegoż roku. Po wielu trudnościach z wydaniem książki w innych krajach, Gutierrez stworzył jej wielorakie edycje, aby przyciągnąć zainteresowanie i zdać książkę u wydawców jako „nowy” produkt. Druga edycja powstała w styczniu 1997 roku, lecz nie została opublikowana w Stanach. W tym samym roku Gutierrez przegrał wielomilionowy proces o oszczerstwo tyczący się tej właśnie zmyślonej książki.
Na kartach książki Gutierrez wysuwa wiele sprośnych twierdzeń, z których żadne nie zostało poparte faktami, a wiele z nich zdemaskowano jako fałszywe.
Gutierrez był bezsprzecznie inicjatorem kontaktów z osobami z kręgu Jacksona lub mu bliskimi gdzieś między grudniem roku 1991 a styczniem roku 1992. Gdy zwracał się do tych osób, twierdził, że jest w trakcie badania i spisywania historii dotyczących lubieżnego prowadzenia się Jacksona w odniesieniu do chłopców, o których to zarzutach (w tamtym czasie) nikt nie słyszał.
Gutierrez skontaktował się z Robsonami w czerwcu 1992 roku na plaży Venice Beach w Kalifornii. Powiedział, że szukał ich przez „ponad pięć miesięcy”… Ten fakt umieszcza Wade’a Robsona w kręgu zainteresowań Gutierreza gdzieś około stycznia 1992 roku, na rok przed spotkaniem Jacksona z rodziną Chandlerów.
Biorąc pod uwagę wszystko, co jest nam wiadome, oczywisty staje się fakt, że Gutierrez i Evan Chandler konspirowali wspólnie. Dyskusyjny pozostawał jedynie powód, dla którego ich relacja się popsuła; wielu wierzy, że stało się tak, gdy historie Gutierreza zaczęły być zbyt skomplikowane, odbiegające od wersji Chandlerów i forsujące narrację, według której pedofilia była czymś pozytywnym.
W książce Gutierrez gloryfikuje zachowania pedofilskie, stawiając je na równi z „miłością” oraz tworzy specjalne rozróżnienie między tym, co jest „złe w oczach społeczeństwa” a tym, co „zdrowe i normalne”.
Książka zawiera także całą sekcję zatytułowaną „Bezwarunkowa miłość”, która jest wyjaśniona jako „filozofia Jacksona”. W zasadzie jest to główna mantra, pod którą podpisują się wszystkie grupy pedofilskie. Dwudzielność pomiędzy „społeczeństwem moralistycznym”: tymi, którzy postępują zgodnie z naukami, a „społeczeństwem oświeconym”: tymi, którzy „nawiązali kontakt” i nie boją się żyć w zgodzie z „wrodzonymi ludzkimi potrzebami”.
Mówią oni, że to uwarunkowania społeczne uczą nas myślenia, że miłość pomiędzy dorosłym a dzieckiem jest czymś niewłaściwym – na poparcie tej tezy przywołują historie takich związków zaczerpnięte ze starożytnych tekstów greckich czy przypadki osób jak np. Oscar Wilde – w ich mniemaniu dowodów na to, że wysoka inteligencja wiąże się z akceptacją pedofilii.
W 2005 roku w dokumencie „Michael Jackson: co naprawdę się wydarzyło” Gutierrez przyznaje, że czytał transkrypcje sądowe sprawy Oscara Wilde’a, które w dużej mierze tyczyły się jego relacji z młodymi mężczyznami.
Gdy spojrzymy na proces i życie Oscara Wilde’a, podobieństwa między nimi a zarzutami powiązanymi z Gutierrezem są bardzo widoczne:
- pokojówka znajdująca ślady wazeliny po pobycie z dzieckiem
- ostrzeganie chłopców, że będą mieli „poważne kłopoty”, jeśli ktokolwiek dowie się o ich kontaktach seksualnych
- szpikowanie nieletniego alkoholem przed aktami seksualnymi
- „miesiąc miodowy” w Paryżu
11. Pedofilska propaganda w książce
Na kartach książki widzimy wiele przykładów „urabiania” czytelnika, by postrzegał pedofilię jako coś „naturalnego”. Zaraz na początku książki Gutierreza, pierwsze słowa po wstępie brzmią:
Il. 17. „Moja opowieść…
Jordie Christopher Chandler, szczupły, ciemnowłosy trzynastolatek o pięknych, polinezyjskich rysach twarzy wiedział, że zakochał się w Michaelu Jacksonie. Lecz jak miał to ujawnić …”
Tak właśnie zaczyna się książka – od czułego opisu wyglądu Jordana Chandlera i szkicowania sceny poprzez przedstawienie rzekomego pociągu dziecka do dorosłego mężczyzny jako czegoś naturalnego.
Dalsze próby Gutierreza zmierzające ku przedstawieniu pedofilii jako czegoś normalnego przedstawiają się następująco:
- Evan Chandler niezgłaszający sprawy wcześniej, bo był „wolny od uprzedzeń”:
Il. 18. „Czy miało to jakiekolwiek znaczenie dla Evana, że jego syn utrzymuje kontakty seksualne z Michaelem Jacksonem? Są dwie możliwe odpowiedzi na to, dlaczego znaczenia to dla niego nie miało: był wolnym od uprzedzeń, tolerancyjnym ojcem lub był gotów wykorzystać swojego syna w zamian za pieniądze i możliwość bycia z Jacksonem. Evan wiedział, że Jordie nie narzekał na wykorzystywanie seksualne i że chętnie brał w tych aktach udział. To powodowało, że Evan nie czuł się winny, pozwalając na dalsze kontakty Jordiego z Jacksonem. Lecz czy …”
- Twierdzenie, że to Jordan zainicjował kontakty seksualne i został zapewniony przez lekarza, że nie ma w tym nic z homoseksualizmu.
Il. 19. „… wielokrotnie on sam inicjował seks. Zapytał także doktora, czy takie relacje czynią go homoseksualistą. Lekarz odpowiedział, że nie.”
- Gutierrez twierdzi, że w momencie, gdy Evan zapytał Jacksona: „czy pieprzysz Jordiego?” rozmowa, która z tego pytania wynikła, przebiegała następująco:
Il. 20. «„To kosmiczne! Ja sam tego nie pojmuję”, powiedział Jackson. „Po prostu wiem, że jesteśmy stworzeni, aby być razem!”
Evan kontynuował przepytywanie:
„Cóż, a co jeśli pewnego dnia zdecydujesz, że już nie chcesz z nim być? Będzie bardzo zraniony twoim odejściem.”
Usłyszawszy to pytanie, Jackson otworzył szeroko oczy i zapewnił go:
„Ależ zawsze będę z Jordiem! Nigdy nie mógłbym go tak skrzywdzić!”
Ta odpowiedź sprawiła, że Evan nie tylko mu uwierzył, ale i pogodził się z faktem o ich związku i zakończył rozmowę. Obydwoje wracali zobaczyć się z chłopcami. Temat nie został już więcej poruszony, przynajmniej nie teraz.»
1. Jasno widać próbę normalizacji wykorzystywania seksualnego dzieci poprzez stwierdzenie, że Evan martwiłby się bardziej, gdyby Jackson nie chciał jego syna. 2. Przywołajmy ponownie biuletyn „Anderson Herald”, który szczegółowo opisywał, że relacja określana była mianem „kosmicznej” i „przeznaczonej”. Zawiera także pierwszą wzmiankę o groźbie dotyczącej konsekwencji prawnych, jeśli związek wyjdzie na jaw. Zapytajmy się teraz, skąd pochodziły te informacje?
Il. 21. Wycinek gazety „Nation & World” z piątku, 27 sierpnia 1993 roku. Tytuł: „Akta ujawniają rzekome czyny Jacksona”. Pod spodem: «Chłopiec twierdzi, że artysta powiedział o ich relacji „kosmiczna”»
- Fragment, który Gutierrez przedstawił jako komentarz Evana wobec informacji o Jacksonie rzekomo uprawiającym seks z jego synem.
Il. 22. «To był jeden z największych błędów, jakie popełnił Pellicano podczas swojego dochodzenia. Użył słów „wykorzystanie seksualne”. Evan utrzymywał, że jego syna i Jacksona łączyła „dziwna relacja”. Nigdy jednak nie użył w rozmowie z kimkolwiek określenia „wykorzystanie seksualne”, nawet z jego …»
- Gutierrez przedstawił rysunek dotyczący popełnienia samobójstwa, rzekomo narysowany przez Jordana – samobójstwa jednak nie jako reakcji na to, co miało zajść między nim a Jacksonem, lecz powodowanego poczuciem zdrady, której dopuścił się jego ojciec, ujawniając ich sekret. Przedstawienie rysunku w takim kontekście zmierzało do zminimalizowania skutków będących wynikiem wykorzystania.
Il. 23. „Przyczyną do pragnienia samobójstwa nie był dla Jordiego wstyd z powodu aktów natury seksualnej, których się dopuścił z Jacksonem. Był zrozpaczony, bo jego ojciec obiecał mu, że nikt się o nich nie dowie. Teraz natomiast jego własny ojciec negocjował i planował udać się do sądu, żeby wszystko powiedzieć. Jego ojciec go zdradził. On także …”
- Twierdzenie, że społeczeństwo nie było gotowe na zaakceptowanie ich „związku”:
Il. 24. «Jordie i inne dzieci tak naprawdę chciały uprawiać seks z Jacksonem. „Nie chodziło o gry, w które graliśmy, czy o kosztowne …”»
- Jordan narzekający, że nie widział Jacksona całkiem nagiego:
Il. 25. «… drzwi łazienki. Jordie nie wyrażał sprzeciwu, jak to później opowiadał koledze z liceum. „To była moja szansa, żeby zobaczyć go nago. Wyobrażasz sobie?” Kiedy jednak Jackson wyszedł spod prysznica, Jordie nie widział go, bo leżał w łóżku i czytał komiksy. „Przegapiłem okazję, by go zobaczyć. Widziałem go tylko z boku przez sekundę.”»
- Narracja, według której Jordan bronił relacji seksualnej 3 lata po oskarżeniach (Chandlerowie ukrywali się) i rok po opublikowaniu książki. Interesujące byłoby odnaleźć pierwsze wydanie książki Gutierreza, by zobaczyć, czy ten fragment się tam znajduje.
Il. 26. «„Dlaczego ludziom tak trudno zrozumieć, że lubię Michaela. Jak ktoś jest zakochany w koleżance ze szkoły albo w przyjacielu, to wszyscy są szczęśliwi i mówią, że to cudowne, ale kiedy ja mówię, że lubię Michaela, to nie chcą nawet o tym słyszeć. Mam szesnaście lat i wiem, co się stało. Myślę, że ludziom przeszkadzają związki homoseksualne, ale ja nie jestem gejem. Po prostu czuję pociąg do Michaela i tak, uprawiałem z nim seks. Moi przyjaciele i profesorowie powiedzieli mi, że to normalne, żeby chłopiec czuł pociąg do innych dzieci albo do dorosłych. I to właśnie zdarzyło się mnie. Ale jeśli ludzie nie chcą słuchać …”»
Narracja forsująca twierdzenie, jakoby chłopcy mieli „satysfakcjonującą relację seksualną” z Jacksonem, ma swoje źródło u Gutierreza i znajduje kontynuację w historiach zaprezentowanych przez Robsona i Safechucka w Leaving Neverland.
12. Pedofilska propaganda w odniesieniu do Leaving Neverland
- Jak w książce – zazdrość dzieci, że teraz inne w ich miejsce dokonują aktów natury seksualnej.
- Safechuck mówiący, że jedynym „nieprzyjemnym” wspomnieniem, jakie wiąże z Jacksonem „wprowadzającym” go w masturbację, było to, że nie mógł normalnie oddawać moczu.
- Robson: „Nigdy się nie bałem, nic z tych rzeczy. To po prostu nie wydawało się takie dziwne”.
- W 2015, w wywiadzie do swojego filmu Łowca pedofilów, Dan Reed powiedział, że chciał odciągnąć ludzi od myślenia, że to on [osoba starająca się łapać pedofilów] jest problemem albo rozwiązaniem. Dalej, chciał pozostawić widzów z dylematem, po czyjej stronie się opowiedzieć. „Bo uważam – kontynuował – że istnieje przestrzeń niedookreślona i w prawie, i w naszym rozumieniu tego, czym obecnie jest pedofilia.”
Taka sama narracja wykorzystana jest tak w książce Gutierreza, jak i w Leaving Neverland. Supergwiazda ratująca jednostki od trudnej rzeczywistości, wprowadzająca je w magiczny świat, którego jednym z elementów jest „romans” pomiędzy dorosłym a dzieckiem.
13. Twierdzenia Gutierreza przekopiowane do Leaving Neverland
Gutierrez wysuwa twierdzenia, których nie wykorzystał żaden oskarżyciel… przed Robsonem i Safechuckiem.
Str. 21–22: Chandler był zazdrosny o relację Bretta Barnesa z Jacksonem. W zeznaniach Safechucka to on był zazdrosny o Barnesa.
Str. 37–38: Wyrwana z kontekstu informacja o tym, że Jackson miał w zwyczaju naklejać plaster na nos przed pójściem do łóżka. Safechuck w swoim pozwie pisze to samo.
Str. 40: Opisuje Jacksona zazdrosnego o księżniczkę Marię Teresę von Thurn und Taxis, którą interesował się Chandler. W pozwie Safechuck twierdzi, że czuł pociąg do Sheryl Crow i to o nią Jackson był zazdrosny.
Str. 50: Opisuje historię, w której Jackson zabrał w celach seksualnych Macaulaya Culkina do pokoju wyglądającego na salę kinową. Safechuck twierdzi, że to przytrafiło się jemu.
Str. 56: „Miesiąc miodowy” w Monako i Paryżu, gdzie Chandler miał zostać „zaznajomiony z masturbacją”. Safechuck odniósł cały opis do siebie, z tym, że mówił o samym Paryżu.
Str. 57–58: Wzmiankuje Jacksona oglądającego filmy o „zagranicznym klimacie”, które przedstawiały nieletnich biorących udział w aktach natury seksualnej. Pozew Safechucka zarzuca Jacksonowi pokazywanie mu „zagranicznych filmów”, w których nieletni brali udział w aktach seksualnych. Pięć osobnych stron książki opisuje „miesiąc miodowy” oraz „małżeńską” relację, czego echa widać wyraźnie w twierdzeniach Safechucka.
Str. 63: Opisuje Jacksona mówiącego źle o szkole i próbującego przekonać Evana, by z niej Jordana wypisał. W Leaving Neverland Safechuck tworzy narrację, według której Jackson był przeciwny nauczaniu szkolnemu i próbował przekonać go, że nie jest mu ono potrzebne.
Str. 72: Mowa o tym, że Jackson kazał Jordanowi onanizować się przed nim, specyficznie: wykręcać sutki. Safechuck odnosi to do siebie w Leaving Neverland, tyle że tam mówi o „pocieraniu sutków”.
Str. 72: Wmawianie Jordanowi, że jeśli ktokolwiek dowie się o ich stosunkach seksualnych, to Jackson pójdzie do więzienia, a Jordan do domu dziecka. Leaving Neverland opowiada, że Jackson zastraszył oskarżycieli, że jeśli będą mówić o ich kontaktach seksualnych, to obydwoje pójdą do więzienia.
Str. 78: Mowa o personelu rancza, który był świadom „relacji seksualnych” Jacksona z chłopcami, co odpowiada narracji budowanej przez Safechucka w jego drugiej poprawionej skardze i następnych.
Str. 79: Mowa o wydarzeniu, kiedy Jackson „włożył palec” do odbytu Bretta Barnesa a następnie Jordana Chandlera. Podczas gdy Safechuck twierdził, że to samo przydarzyło się jemu, należy pamiętać, że Jordan Chandler wyraźnie zeznawał, że stosunek analny nigdy nie miał miejsca.
Str. 84: Twierdzenie, jakoby Jordan pojechał w czerwcu 1993 roku na rozdanie nagród MTV do Nowego Jorku, gdzie też spędził z Jacksonem „bardzo miłą noc”. Rozdanie nagród odbyło się w Los Angeles i Jackson nie brał w nim udziału, nie było go także wówczas w Nowym Jorku. Safechuck twierdził, że pojechał do Nowego Jorku w lutym 1989 roku na rozdanie nagród Grammy i wtedy miały miejsce kolejne kontakty seksualne. Rozdanie nagród Grammy odbyło się w Los Angeles, a Jacksona nie było ani tam, ani w Nowym Jorku. Rozdanie nagród MTV natomiast było we wrześniu 1993 roku, po tym, jak oskarżenia Chandlera zostały upublicznione. Jackson był wówczas w Singapurze z trójką swoich bratanków oraz Elizabeth Taylor i Larrym Fortenskym, którzy przylecieli do niego, gdy temat oskarżeń pojawił się w serwisach informacyjnych.
Il. 27. Zdjęcie Jacksona z września 1993 roku w Singapurze
Str. 135: Mowa o tym, że gdy Gutierrez poznał Joy i Wade’a Robsonów, Joy miała nosić na szyi medalion z twarzą Jacksona (który dała następnie Wade’owi). W zeznaniach sądowych natomiast to Safechuck, nie Robson, twierdzi, że dostał medalion z twarzą Jacksona.
Str. 191: Tu i na innych stronach pojawia się twierdzenie, że Jackson wyrażał nienawiść wobec kobiet i próbował odseparować od nich dzieci. Podobna narracja pojawia się w Leaving Neverland.
14. Nielogiczne zarzuty i relacje w książce
KSIĄŻKA: Gutierrez twierdzi, że Dr Abraham nakazał Evanowi „negocjować” ze swym synem w związku z jego relacją z Jacksonem.
LOGIKA: Terapeuta każący „negocjować” rodzicowi, który podejrzewa, że jego dziecko jest molestowane, to postępowanie nie tyle nieostrożne, co graniczące z przestępstwem.
KSIĄŻKA: Evan rzekomo próbował nastraszyć Jordana, by ten wyznał, co zaszło między nim a Jacksonem, mówiąc: „Wiem o pocałunkach, masturbacji i seksie oralnym”.
LOGIKA: Jeśli Evan miał jakiekolwiek podejrzenia co do kontaktów seksualnych między Jordanem i Michaelem, skąd wiedział o szczegółach tych kontaktów (które zresztą później powtórzy Jordan). To duże przypuszczenie i zbyt precyzyjne zgadywanie jak na kogoś, kto (w tamtym czasie) miał nie wiedzieć o istnieniu relacji seksualnej.
KSIĄŻKA: Ojciec Robsona podrzucił syna do studia nagrań i od tego momentu Robsonowie nie mogli się z nim zobaczyć ani skontaktować aż do następnego dnia.
LOGIKA: W Leaving Neverland (oraz w zeznaniach sądowych) matka, ojciec oraz siostra Wade’a spotkali się z Jacksonem w studio i oglądali kasetę z nagraniem tańczącego Wade’a. Później cała rodzina została na Ranczu Neverland.
Il. 28. Zdjęcie z tamtego dnia
KSIĄŻKA: Gutierrez twierdzi, że w 1985 roku podczas przechadzki Jordana z ojcem i ojczymem dzielnicą Westwood w Los Angeles, Dave Schwartz [ojczym Jordana] miał ze sobą kapelusz i boom-box. Włączył muzykę MJ i powiedział Jordanowi, żeby zatańczył. Ludzie gromadzili się i wrzucali do kapelusza pieniądze. Kilka miesięcy później sekretarka MJJ Productions skontaktowała się z matką Jordana i zapytała, czy jej syn nie wziąłby udziału w przesłuchaniach do reklamy, którą robili.
LOGIKA: MJJ Productions nie ugruntowało swojej działalności do roku 1991.
KSIĄŻKA: Zaprzecza, jakoby Jackson miał bielactwo.
LOGIKA: Raport koronera z sekcji zwłok potwierdza, że Jackson chorował na bielactwo.
KSIĄŻKA: Twierdzi, że to Evan Chandler wpadł na pomysł napisania Robin Hooda: Facetów w rajtuzach.
LOGIKA: Prace nad tym projektem rozpoczęto na długo przed włączeniem się do niego Chandlerów.
KSIĄŻKA: Jordan oświadczył, że Jackson był obrzezany, czemu zaprzecza raport z sekcji zwłok Jacksona. Ludzie przewrotni od razu wysunęli argument, że Jordan mógł uważać penis w stanie erekcji za obrzezany.
LOGIKA: Jeśli źródłem ma być książka, argument ten jest niewystarczający. Gutierrez opisuje trójkąt miłosny między Chandlerem, Barnesem i Jacksonem. Chandler rzekomo wyjaśnia, dlaczego onanizowanie Barnesa było inne z powodu jego nieobrzezania. To wskazywałoby, że wiedział, jaka jest różnica między członkiem męskim obrzezanym a nieobrzezanym.
Warto podkreślić, że wiele z miejsc opisywanych przez Gutierreza znajdowało się w Zachodnim Hollywood (jak np. bar Video West, skąd Jackson miał wypożyczać filmy erotyczne, a gdzie Gutierrez poprosił Dimond, by się z nim spotkała).
Gutierrez przepytywany podczas śledztwa o rzeczony pamiętnik Jordana Chandlera nie był w stanie dostarczyć jakiegokolwiek materiału dowodowego, dokumentu czy korespondencji, które potwierdzałyby jego istnienie.
W Michael Jackson był moim kochankiem Gutierrez wysuwa kilka obalonych twierdzeń niedotyczących Chandlerów. Jednym z nich jest pierwsze spotkanie z rodziną Robsonów na plaży Venice Beach. Twierdzi, że widział Wade’a tańczącego i „żebrzącego o pieniądze na chleb”, co zupełnie nie pokrywa się z zeznaniami każdego z Robsonów co do ich sytuacji życiowej w tamtym czasie.
W „Notatkach od Autora” Gutierrez deklaruje swój szacunek względem organizacji i przekonanie, że pedofilia nie jest szkodliwa dla dzieci, a jedynie niezrozumiana przez społeczeństwo.
Il. 29. „Notatki od Autora
Stworzenie tej książki stało się możliwe dzięki wielu osobom. Winien im jestem szacunek i podziw, że zechcieli ze mną współpracować przez rozmowy i udzielanie wywiadów na temat tak delikatny jak ten. W niektórych przypadkach ludzi ci ryzykowali nawet życie czy zawód, aby prawda została upubliczniona. Orietta Murdock, Blanca Francia, Adrian MacManus, Kassim Abdul, Melanie Bagnall, Ralph Chacon, Estela Rodriguez, detektywi Departamentu Szeryfa hrabstwa Santa Barbara, przedstawiciele i detektywi Jednostki ds. Wykorzystania Nieletnich LAPD, Jack Gonterman, FBI, NAMBLA, …”
W maju 1999 roku departament szeryfa skonfiskował wszystkie kopie książki w związku z procesem z nią związanym i brakiem materiału dowodowego na poparcie wysuwanych w niej twierdzeń.
15. Materiał ilustracyjny książki
Il. 30. Gutierrez demonstrujący swoją przyjaźń z Blancą Francią
Il. 31. Gutierrez po raz kolejny mówiący o Jordanie „piękny”: „Piękne rysy Jordiego ujęły serce Jacksona”
Il. 32. „Jackson podarował Jordiemu statuę samego siebie naturalnych rozmiarów”. „Statua naturalnych rozmiarów” w rzeczywistości okazuje się 12-calową lalką
Il. 33. „Ochrona Jordiego była priorytetem na wypadek możliwego odwetu fanów piosenkarza. W jego pokoju znajdowała się kamizelka kuloodporna, naładowana dubeltówka i wielki nóż w stylu Rambo.” Dubeltówka w pokoju trzynastolatka dla „ochrony”? Był jedyną osobą rancza, która według Gutierreza posiadała broń
Il. 34. [po lewej] „W rzeczywistości, po tym jak Jackson zapłacił Jordiemu za milczenie, Jordan i jego brat dostali odbiorniki telewizyjne, które zamontowano przy łóżkach. Jordie teraz śpi na górze, a Nikki na dole. Jordie ma drogi komputer, który …” Gutierrez zaznacza, że Jordan i Nikki zamienili się łóżkami.
[po prawej] „DZIWNE. To jest to łóżko, w którym Evan znalazł swojego syna z Jacksonem śpiących w pozycji seksualnej. Chłopiec jednak nadal śpi w tym samym łóżku, i w tej samej pościeli, w której był, według ojca, molestowany.” To stwierdzenie Gutierreza jest sprzeczne z jego poprzednią próbą normalizacji pedofilii przez powtarzanie, że Evan nie widział w tym nic dziwnego, że jego syn śpi w tych samych prześcieradłach, w których miał być molestowany
Il. 35. Fragment o Jacksonie w magazynie „Spunk”. Warte zauważenia: to samo obrazowanie i zdjęcia wykorzystano później w reklamach Leaving Neverland. „Wewnętrzna notatka do Jacksona od jego asystenta, z codziennymi zadaniami. Jedno z poleceń traktowało o oddaniu portfoliów z dziećmi na okładkach do znanej agencji modelingu.”
Il. 36. „Jordan imitował Jacksona latami zanim się z nim spotkał, nie przypuszczając, że pewnego dnia zostaną przyjaciółmi.” No dobrze, od kiedy jednak Jackson grał na gitarze?
16. Po śmierci Jacksona
Od momentu zapadnięcia wyroku, na mocy którego Gutierrez był winien 2,7 miliona dolarów Jacksonowi, a nie zarządowi jego majątku, Gutierrezowi – oraz innym, którzy nie zdążyli się wypłacić za fałszywe oskarżenia za życia Jacksona – od momentu śmierci Jacksona długi zostały „darowane”.
Przez lata dwutysięczne, Gutierrez od czasu do czasu wynurzał się z ukrycia, by unosić się na fali rozgłosu towarzyszącego zarzutom przeciwko Michaelowi Jacksonowi. Twierdził w tamtych czasach wiele rzeczy, np. że zostanie powołany do sądu w procesie przeciwko Jacksonowi w 2005 (co było nieprawdą), albo perfidnie sugerował, że może „niedługo” stać się właścicielem Rancza Neverland.
Gutierrez był producentem doradczym w filmie „Dateline”: Szczegóły w sprawie Michaela Jacksona. Dodatkowo był „dziennikarzem śledczym” w telewizyjnym show z 2007 roku, Michael Jackson. Co naprawdę się wydarzyło, w reżyserii Jacquesa Perettiego (który tworzy kolejne show o Jacksonie). Poza Gutierrezem, na ekranie prezentowała się Dimond, a twórcy show dziękowali Fentonowi Bailey’emu, współzałożycielowi World of Wonder – przedsiębiorstwa produkcyjnego specjalizującego się w dokumentowaniu erotyki i subkultur seksualnych.
Upłynęło zaledwie parę dni od śmierci Jacksona, a Gutierrez już był w telewizji, relacjonując z Los Angeles dla chilijskiego kanału „nowe rewelacje”, które miały towarzyszyć śmierci Jacksona. Następnie poleciał z powrotem do Chile, by pojawić się w tamtejszej telewizji 28 sierpnia 2009 (dzień przed datą, na którą przypadałyby 51 urodziny Jacksona), przed pogrzebem. Nie pierwszy już raz, i wtedy szydził z Jacksona wraz ze swoim „osobistym” przyjacielem, parodystą i sobowtórem „Maikelem Perezem Jacksonem”.
Drwiny obejmowały między innymi sztuczny nos odpadający z twarzy Pereza, włosy zajmujące się ogniem, naigrawanie się z bielactwa czy imitację łysego dziecka jako „pacjenta onkologii”.
17. Podsumowanie
Po latach bezprawnych oskarżeń, milionach dolarów zbitych na opowiadaniu i sprzedawaniu historii, nadszedł wreszcie czas, by położyć kres tym sprośnym kłamstwom.
Liczne sprawy sądowe i dochodzenia dowodowe jednoznacznie wskazują, że krążące pomówienia o stosunkach Jacksona z dziećmi są w całości zmyślone.
Odkąd różne platformy medialne przerzuciły się na donoszenie o tym, co w zamyśle się sprzeda, zamiast informować o aktualnościach, rozpowszechnianie prawdy jest w naszych rękach. Czytając to, mogliście się przekonać, że dziennikarstwo to przede wszystkim biznes – i wielu znajduje w nim łatwe źródło dochodu.
Pisząc to, moim celem było zebranie w jednym miejscu informacji, które posiadamy. Niech stanie się to częścią waszej bazy danych i pomoże w zakończeniu tej absurdalnej parady medialnych sępów, pasożytujących na dorobku człowieka, który pracował na niego tak sumiennie i niestrudzenie. Dziedzictwo stworzone, by jednoczyć ludzi ze wszystkich stron świata i nieść przesłanie nadziei. Dziedzictwo mające przypominać, że bez względu na to, co napotkamy na swojej drodze, zawsze jest w życiu miejsce dla MIŁOŚCI – L.O.V.E.
18. Źródła
Osobista rozmowa z Bobem Hamerem | personelem Instytutu Warkworth | bezwyznaniowym Kościołem, który prosił o nieujawnianie jego nazwy
Dokumenty prawne: proces przeciwko Oscarowi Wilde’owi | zeznania Joy Robson (1993, 2005) | II poprawiona skarga Jamesa Safechucka (2016) | zeznania Wade’a Robsona (1993, 2005, 2016) | zeznania Ralpha Chocona (2005) | zeznania Kassima Abdoola (2005) | zeznania Adrian McManus (2005) | deklaracja Jordana Chandlera [w:] „Michael Jackson vs Diane Dimond” | raport FBI (1993) | dokumenty w sprawie nr 119778
B. Hamer, Ostatni tajny agent | V. Gutierrez, Michael Jackson był moim kochankiem | R. Chandler, Wszystko co się błyszczy | D. Dimond, Uważaj w kim się kochasz | „Paula”, The Three Stooges (Dimond, Gutierrez i Allen) | korespondencja pomiędzy „Paulą” a Rodneyem Allenem | J. Peretti, Michael Jackson. Co naprawdę się wydarzyło | CBS, „60 Minut”: W Neverlandzie | To była miłość! [w:] „Die Tageszeitung | biuletyn NAMBLI (1991) | archiwalne artykuły KNBC | archiwalny newsletter stanu Indiana | archiwa Entertainment News | archiwalny materiał filmowy „Hard Copy” | „Nation & World” 1993 | materiał filmowy opatrzony sygnaturami czasowymi (YouTube)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz